Το βασίλειο

J O N E S B O 14 θα αναρωτιέσαι συνέχεια αν έκανες το σωστό. Θα μπορούσα­ τε να αποφύγετε αυτή την απόφαση, αλλά δεν λυγίσατε μπρο­ στά στη δύσκολη επιλογή: ή να αφήσετε τον Ντογκ να ζει και να υποφέρει ή να τον σκοτώσετε και να γίνετε φονιάδες του. Θέλει κουράγιο να μη λυγίσεις όταν ξαφνικά αναγκάζεσαι να κάνεις τέτοιες επιλογές». Άπλωσε τις χερούκλες του. Τη μια ίσια μπροστά, που ακούμπησε στον ώμο μου, την άλλη λίγο πιο δεξιά, στον ώμο του Καρλ. Και η φωνή του είχε πάρει ένα βιμπράτο που θα το ζήλευε και ο Άρμαντ ο ιεροκήρυκας, όταν συνέχισε: «Και η ικανότητα εκείνη τη στιγμή να μην επιλέξετε τον δρόμο της δειλίας αλλά της ανώτερης ηθικής είναι ακριβώς αυτό που ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα». Τα μάτια του είχαν δακρύσει ξανά. «Τώρα είμαι χάλια, ωστόσο νιώθω στ’ αλήθεια περήφανος για σας, παιδιά μου». Δεν ήταν μόνο τα πιο δυνατά αλλά πιθανότατα και τα πιο πολλά λόγια που άκουσα ποτέ μαζεμένα από τον πατέρα μου. Ο Καρλ άρχισε να κλαίει, αλλά και εγώ είχα έναν τερά­ στιο κόμπο στον λαιμό. «Πάμε τώρα να το πούμε στη μαμά». Πόσο ανησυχούσαμε. Η μαμά, που έπρεπε να πηγαίνει μια μεγάλη βόλτα κάθε φορά που ο μπαμπάς έσφαζε μια κατσίκα και γυρνούσε πίσω με τα μάτια κατακόκκινα. Στον δρόμο για το σπίτι, ο μπαμπάς με πήρε λίγο παρά­ μερα, για να μην ακούσει ο Καρλ. «Πριν της πούμε αυτή την εκδοχή, καλύτερα να πλύνεις τα χέρια σου» μου είπε. Εγώ τον κοίταξα, έτοιμος γι’ αυτό που περίμενα να συμ­ βεί. Όμως στο πρόσωπό του δεν είδα παρά πραότητα, κού­ ραση και παραίτηση. Και μετά μου χάιδεψε τα μαλλιά. Απ’ όσο θυμάμαι, ποτέ δεν το είχε κάνει. Και ούτε το ξανάκανε από τότε.