Το βασίλειο

J O N E S B O 26 πράγματα πίσω από τα ζαρωμένα κούτελα, που παραήταν δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να τα εκφράσεις όλα με την απλή χωριάτικη γλώσσα μας. Έπειτα, έδειχναν να καταλαβαίνονται με τηλεπάθεια αυτοί οι ενήλικοι που έγνεφαν, καθώς στο αργόσυρτο γνέψιμο του ενός ο άλλος απαντούσε με ένα πα­ ρόμοιο. Τώρα έγνεφα έτσι αργά κι εγώ. Παρότι δεν καταλά­ βαινα και πολύ περισσότερα από πριν. Για όλα αυτά, βέβαια, θα μπορούσα να είχα ρωτήσει τον Καρλ, αλλά απάντηση μάλλον δεν θα έπαιρνα. Απαντήσεις, ναι, όσες θες, όχι όμως την απάντηση. Ίσως, πάλι, και να μην τη χρειαζόμουν, απλώς ήμουν χαρούμενος που γύρισε ο Καρλ και δεν σκεφτόμουν να τον ζαλίσω τώρα με αυτή την ερώτη­ ση: Τι διάολο τον έπιασε και γύρισε πίσω; «Ο Ρόι είναι πολύ καλός» είπε η Σάνον. «Μας έδωσε αυτή την κρεβατοκάμαρα». «Σκέφτηκα ότι δεν γύρισες πίσω για να μείνεις στο παι­ δικό μας δωμάτιο» είπα. Ο Καρλ έγνεψε καταφατικά. Αργά. «Οπότε φαντάζομαι δεν πατσίζουμε μ’ αυτό» είπε και σήκωσε ένα βαρύ χαρτό­ κουτο. Αμέσως κατάλαβα τι ήταν. Berry. Αμερικάνικος τα­ μπάκος πολυτελείας. «Γαμώ τον μπελά μου, χαίρομαι που σε βλέπω, ρε αδέρ­ φι» είπε ο Καρλ με χοντρή φωνή, ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε ξανά. Αυτή τη φορά με έσφιξε γερά, όπως έπρεπε. Το ίδιο έκανα κι εγώ. Ένιωθα ότι το σώμα του είχε πλαδα­ ρέψει, τα είχε τα παχάκια του. Το δέρμα στο πιγούνι του καθώς ακουμπούσε στο δικό μου ήταν λίγο πιο πεσμένο κι ένιωσα τα γένια του πάνω μου, παρόλο που ήταν φρεσκοξυ­ ρισμένος. Το μαλλί στο σακάκι του κουστουμιού του μου φάνηκε καλής ποιότητας, με πυκνή ύφανση. Και το πουκά­ μισο δεν το είχε φορέσει ποτέ πριν. Ακόμα και η γλώσσα του