Το βασίλειο

J O N E S B O 24 βρόμικο νερό με τον αδερφό σου ενώ είστε όρθιοι και που­ ντιάζετε μέσα στη λεκάνη του πλυσίματος χειμώνα καιρό. Την ίδια στιγμή που ο μπαμπάς, όλως παραδόξως, είχε παρ­ καρισμένη στην αυλή μια Cadillac DeVille, γιατί το αμάξι έπρεπε φυσικά να είναι της προκοπής. Η πόρτα του παιδικού δωματίου φαινόταν να έχει φου­ σκώσει, κι έτσι αναγκάστηκα να ταρακουνήσω τον σύρτη για να την ανοίξω. Μια μυρωδιά κλεισούρας και αναμνήσεων ξεχύθηκε καταπάνω μας, σαν από ντουλάπα με παλιά ρούχα που ξέχασες ότι κάποτε τα είχες. Στον ένα τοίχο υπήρχε ένα γραφείο με δύο καρέκλες, η μία δίπλα στην άλλη. Στον άλλο μια κουκέτα που έπιανε όλο το μήκος του. Στην άκρη του κρεβατιού το μπουρί της σόμπας κατέβαινε απ’ την τρύπα στο πάτωμα και έφτανε στον αποκάτω όροφο, στην κουζίνα. «Εδώ μέναμε ο Καρλ κι εγώ» είπα. Η Σάνον έκανε νόημα προς την κουκέτα. «Ποιος ήταν από πάνω;» «Εγώ» είπα. «Ο μεγαλύτερος». Έσυρα το δάχτυλό μου πάνω από ένα στρώμα σκόνης στη ράχη της μιας καρέκλας. «Σήμερα θα μετακομίσω εδώ. Και εσείς θα πάρετε τη μεγά­ λη κρεβατοκάμαρα». Με κοίταξε τρομαγμένη. «Μα, Ρόι, καλέ μου, δεν θέλουμε να σε…» Κατεύθυνα σκόπιμα το βλέμμα μου προς το ένα της μάτι, το ανοιχτό. Δεν έχουν πλάκα τα καστανά μάτια όταν έχεις κόκκινα μαλλιά και δέρμα σαν το χιόνι; «Είστε δύο, είμαι ένας και δεν υπάρχει πρόβλημα, εντάξει;» Εκείνη άφησε το βλέμμα της να πλανηθεί ξανά στο παι­ δικό δωμάτιο. «Ευχαριστώ» είπε. Μπήκα πρώτος στην κρεβατοκάμαρα της μαμάς και του μπαμπά, μ’ εκείνη πίσω μου. Την είχα αερίσει καλά. Όπως