Το βαμμένο πέπλο

ΤΟ ΒΑΜΜΕΝΟ ΠΕΠΛΟ | 31 σαλονάκι. Ήταν και τα δύο άδεια. Ξαναγύρισε στην κρεβα- τοκάμαρα και του έκανε νόημα. «Κανείς». «Εγώ λέω ότι όλη η ιστορία ήταν οφθαλμαπάτη». «Μη γελάς. Τρομοκρατήθηκα. Πήγαινε στο σαλονάκι μου και περίμενε ώσπου να φορέσω κάλτσες και παπούτσια». 2 Έ κανε ό,τι του είπε, και σε πέντε λεπτά ήρθε κι αυτή. Τον βρήκε να καπνίζει ένα τσιγάρο. «Δεν μου λες, θα μπορούσα να έχω ένα μπράντι με σόδα;» «Ναι, θα χτυπήσω το κουδούνι». «Δεν νομίζω ότι θα σου έκανε κακό να πιες κι εσύ ένα, όπως δείχνουν τα πράγματα». Περίμεναν σιωπηλοί να έρθει ο υπηρέτης. Εκείνη του έδω- σε εντολή να φέρει το ποτό. «Τηλεφώνησε στο εργαστήριο και ρώτα αν είναι εκεί ο Γουόλτερ» είπε εκείνη, αφού έφυγε ο υπηρέτης. «Δεν θα γνωρίσουν τη φωνή σου». Εκείνος σήκωσε το ακουστικό και ζήτησε τον αριθμό. Ρώ- τησε αν ήταν εκεί ο κύριος Φέιν. Έπειτα έκλεισε το τηλέφωνο. «Δεν γύρισε μετά το τιφίν» της είπε. «Ρώτα τον υπηρέτη αν πέρασε αποδώ». «Δεν τολμώ. Θα φανεί πολύ περίεργο αν ήρθε και δεν τον είδα».