Το τραγούδι της γοργόνας

C H A R M I A N C L I F T 14 Η συμπεριφορά του έχει παραμείνει ίδια κι απαράλλα- χτη. Ο Μανόλης ξέρει να ελίσσεται. Έχουμε βρεθεί να κά- νουμε πικνίκ κάτω από χαλάζι κατόπιν της διαβεβαίωσής του ότι ο καιρός θα έφτιαχνε και θα ήταν μια ηλιόλουστη μέρα. Έχουμε σπαταλήσει άπειρες ώρες να περιμένουμε ανθρώπους ή γεγονότα ή πληροφορίες που δεν φάνηκαν ποτέ. Το λεωφορείο μόλις έφυγε από το τέρμα. Το πλοίο δυστυχώς σήκωσε άγκυρα πριν από δυο ώρες. Το πάρτι δεν είναι απόψε, έγινε την προηγούμενη εβδομάδα. Οποτε- δήποτε είτε εγώ είτε ο Τζορτζ ξεστομίζουμε κάποια επιθυ- μία (συχνά, μάλιστα, δεν χρειάζεται καν να την ξεστομί- σουμε · ο Μανόλης απλώς υποθέτει ότι θα το κάνουμε), σπεύδει να μας διαβεβαιώσει αυτοστιγμεί πως επίκειται η εκπλήρωσή της, όχι επειδή αυτό πιστεύει αλλά επειδή λα- χταράει ειλικρινά να έρθουν τα πράγματα όπως ελπίζουμε. Δεν βλέπει τίποτα το παράλογο σ’ αυτό. Είναι ο τρόπος του να εκφράσει τη φιλία του. Τώρα που το ξανασκέφτομαι μετά από καιρό, πιστεύω πως ήταν καθαρά από πάρα πολύ καλή τύχη που βρήκαμε όντως σπίτι στην Κάλυμνο και μάλιστα μέσα σε μισή ώρα από την άφιξή μας στο νησί, ακριβώς όπως το είχε προ- βλέψει ο Μανόλης ήδη από την Κω. Ήταν ένα ετοιμόρροπο παραθαλάσσιο κίτρινο σπίτι, με ένα μαντεμένιο μπαλκονάκι προς την «πλατεία» * και τέσ- * «Πλατεία Χαραλάμπους» λέγεται στην Κάλυμνο όλο το παρα- λιακό μέτωπο ανάμεσα στον Άγιο Νικόλαο και στον Άγιο Στέ- φανο (Σ.τ.Μ.).