Το θανάσιμο πέρασμα

L O N E T H E I L S 8 συντριπτική. Μήπως και έβλεπε κάποιο ίχνος ανθρωπιάς σ’ εκεί- νο το απαθές πρόσωπο. Συναισθήματα. Μεταμέλεια. Συγκρατήθηκε. Δεν δούλευε έτσι η Νόρα Σαν, ανταποκρίτρια του εβδομαδιαίου περιοδικού Globalt στο Λονδίνο. Άκουγε, συ- γκέντρωνε δεδομένα και έγραφε. Ήταν επαγγελματίας. «Έχω μόνο μία ερώτηση ακόμα» του είπε με ουδέτερο τόνο. Την κοίταξε με ένα βλέμμα το οποίο είχε χάσει από καιρό οτιδήποτε ανθρώπινο. «Ναι;» «Γιατί; Γιατί το έκανες;» Εκείνος ανασήκωσε τους ώμους. «Γιατί όχι; Δεν τους άξιζε τίποτα καλύτερο. Κατσαρίδες ήταν, εμείς απλώς καθαρίσαμε την κουζίνα». Η Νόρα ένιωσε να τη διαπερνά ένα ρίγος. Απασχόλησε τα χέρια της με το κουμπί του μαγνητοφώνου. Το έκλεισε και σηκώ- θηκε, κάπως απότομα. Ο Πιτ, που όλη αυτή την ώρα καθόταν στη γωνία, σηκώθηκε επίσης, άλλαξε φακό στην κάμερα και έπιασε δουλειά. Σκοτεινές φωτογραφίες του άντρα που αυτοαποκαλούνταν «μί- στερ Μπεν». Θολές εικόνες του προσώπου του. Κοντινά πλάνα των μελαψών χεριών του. Παρά το γεγονός ότι τα χέρια τού «μίστερ Μπεν» ήταν καθαρά και τα νύχια του εξαιρετικά περιποιημένα, η Νόρα νόμιζε πως μπορούσε να δει κηλίδες ξεραμένου αίματος. Ήταν φωτογραφίες ενός ατόμου που παρέμενε ελεύθερο επει- δή είχε επιλέξει να καταδώσει τους ανωτέρους του στην ιεραρχία. Ο «μίστερ Μπεν» είχε καταφέρει να χωθεί στο σύστημα παροχής ασύλου της Βρετανίας, και τώρα μπορούσε να απολαμβάνει μια ειρηνική ζωή σε μια παράκτια πόλη της νότιας Αγγλίας όπου το πιο συνταρακτικό γεγονός ήταν το ετήσιο καρναβάλι. Η Νόρα ένιωσε ναυτία. ***