Το θανάσιμο πέρασμα

1 Ο άντρας με την αρχή φαλάκρας έδειχνε σαν ένας συνηθισμέ- νος μεσήλικας Αφρικανός δάσκαλος. Φορούσε σταχτί κοτλέ παντελόνι και φρεσκοσιδερωμένο πουκάμισο. Ήρεμα και μεθο- δικά, γέμιζε με ερλ γκρέι τα λουλουδάτα φλιτζάνια τσαγιού. Η Νόρα έπιασε μια αμυδρή μυρωδιά αμυγδαλέλαιου και απορρυ- παντικού όταν εκείνος έσκυψε πάνω από το παμπάλαιο τραπε- ζάκι με το μωσαϊκό από πλακάκια στην επιφάνεια και με τρόπο κομψό πρόσθεσε γάλα στο τσάι της. Έπειτα έριξε δύο κύβους ζάχαρη στο δικό του φλιτζάνι και ανακάτεψε μία φορά. Στη συ- νέχεια ξεκίνησε να λέει την ιστορία του, μια ιστορία εκτελέσεων, βιασμών, ακρωτηριασμών και δολοφονιών. Τα λόγια του στροβιλίζονταν στο μυαλό της Νόρα, η μια κτηνω- δία μετά την άλλη. Σχολειαρόπαιδα που είχαν γίνει μάρτυρες του μαζικού βιασμού της δασκάλας τους, πριν δολοφονηθούν κι αυτά με ματσέτες. Χωριά ολόκληρα που είχαν περαστεί από λεπίδι, μέ- χρι που οι δολοφόνοι κουράστηκαν τόσο, ώστε δεν άντεχαν πια ούτε να σηκώσουν το χέρι, κι έτσι κλείδωσαν τους επιζώντες μαζί με τα πτώματα μέχρι την επόμενη μέρα, οπότε ξανάρχισαν οι φόνοι. Ο άντρας που, για λόγους δικής του ασφάλειας, μπορούσε να ανα- φερθεί μόνο ως «μίστερ Μπεν» συνέχιζε τον επίπεδο μονόλογό του, με τις ιστορίες να διαδέχονται η μια την άλλη χωρίς τελειωμό. Η Νόρα έσφιξε το φλιτζάνι στα χέρια της. Η επιθυμία να αδειάσει το καυτό τσάι στα μούτρα του ανέκφραστου άντρα ήταν