Τo Τέλος των Πάντων (…σύμφωνα με την αστροφυσική)

37 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ Κάθε αρχή ενέχει και απαιτεί ένα τέλος. Ann Leckie, Η δικαιοσύνη της Τόρεν Λατρεύω τις ιστορίες με ταξίδια στον χρόνο. Είναι πολύ εύκολο να μπαίνουμε σε λεπτολογίες για τη φυσική των χρονομηχανών ή να χαλιόμαστε με τα διάφορα παράδοξα που προκύπτουν. Είναι ωστόσο μια ελκυστική ιδέα: ότι μπορεί με κάποιο τρόπο να βρούμε ένα κόλπο που θα μας δώσει πρόσβαση στο παρελθόν και το μέλλον, που θα μας επιτρέψει να κατέβουμε από αυτό το ξέφρενο τρένο που ονομάζεται «το τώρα» και τρέχει ιλιγγιωδώς προς κάποιον άγνωστο προορισμό. Ο γραμμικός χρόνος φαντάζει τόσο περιοριστικός, κι αληθινή σπα­ τάλη εδώ που τα λέμε – γιατί πρέπει να στερούμαστε για πάντα όλο αυτόν τον χρόνο, όλες αυτές τις διαφορετικές δυνατότητες, μόνο και μόνο επειδή προχώρησαν λίγο οι δείκτες του ρολογιού; Μπορεί να έχουμε πλέον συνηθίσει αυτή τη χρονολογική καταπίεση, όμως αυτό δεν σημαίνει πως οφείλει να μας αρέσει. Ευτυχώς μπορεί να μας βοηθήσει η κοσμολογία. Όχι από κάποια πρακτική σκοπιά, φυσικά – εξακολουθούμε να μιλάμε για έναν σχε­ τικά απόκρυφο κλάδο της φυσικής, ο οποίος δεν θα σας βοηθήσει με κανέναν τρόπο να ξαναβρείτε την ομπρέλα που ξεχάσατε χθες στο βαγόνι του τρένου. Η κοσμολογία βοηθάει με την έννοια πως η ζωή σας παραμένει ακριβώς η ίδια, όμως κυριολεκτικά οτιδήποτε άλλο αφορά την ύπαρξη αλλάζει ριζικά και αμετάκλητα. Για έναν κοσμολόγο, το παρελθόν δεν είναι κάποιο άφταστο, χα