Το σιντριβάνι ξεχειλίζει (Το χρονικό μιας οικογένειας)

TO Σ Ι ΝΤ Ρ Ι ΒΑΝ Ι Ξ Ε Χ Ε Ι Λ Ι Ζ Ε Ι 29 «Πηγαίνετε για ύπνο» πρόσταξε η Κορντίλια. «Θα πάμε άμα θέλουμε» αποκρίθηκε η Μαίρη «αλλά δεν θα μας το πεις εσύ». «Είμαι η μεγαλύτερη» δήλωσε η Κορντίλια. Το χτύπημα στο τεράστιο τύμπανο άρχισε πάλι. «Μαίρη, η μαμά είπε πως υπάρχει ένα κερί από τη μεριά σου» είπα. «Άναψέ το, και μετά μπορούμε να πάμε στο παρά­ θυρο και να δούμε τι τρέχει». Μες στο σκοτάδι ακούσαμε το τραχύ σύρσιμο των σπίρτων πάνω στο κουτί, φως όμως δεν είδαμε. «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η μαμά δεν άφησε σ’ εμένα το κερί» δυσφόρησε η Κορντίλια. «Γιατί δεν υπάρχει κομοδίνο δίπλα σου, χαζή» της απάντη­ σε ηΜαίρη. «Και νομίζω πως τα σπίρτα έχουν πάρει υγρασία, δεν ανάβουν». «Όλο δικαιολογίες προβάλλεις, επειδή είσαι αδέξια» την κατηγόρησε η Κορντίλια. «Θυμώνεις επειδή φοβάσαι» αντιγύρισε η Μαίρη. Ο θόρυβος κλιμακώθηκε σε μια θυελλώδη αναγγελία απώ­ λειας και καταστροφής, όμως ξαφνικά το σκοτάδι έλιωσε δί­ νοντας τη θέση του σε χλωμό τρεμάμενο φως, γιατί η πόρτα στον τοίχο άνοιξε και μπήκε στο δωμάτιο η μαμά κρατώντας ένα κηροπήγιο στο ένα χέρι και τρίβοντας τα μάτια της με το άλλο. «Παιδιά, τι κάνετε; Γιατί μιλάτε τόσο δυνατά νυχτιάτικα;» ρώτησε. «Δεν είμαστε μόνοι μας όπως στο σπίτι, μπορεί να ξυπνήσετε τους Γουίαρ, και δουλεύουν πολύ σκληρά». «Μαμά, τι είναι αυτός ο τρομερός θόρυβος;» «Τρομερός θόρυβος! Ποιος τρομερός θόρυβος;» απόρησε εκείνη, με μάτια και χείλη ληθαργικά ακόμη. «Αυτός που ακούμε τώρα» αποκρίθηκε η Μαίρη. «Είναι δυνατόν να συμβαίνει και κάτι άλλο ασυνήθιστο;»