Το σπίτι της ευθυμίας

Τ Ο Σ Π Ι Τ Ι Τ Η Σ Ε Υ Θ Υ Μ Ι Α Σ 11 Εκείνος απάντησε πρόσχαρα ότι η διάσωσή της ήταν ο σκο- πός της ζωής του και τη ρώτησε με ποιον τρόπο θα μπορούσε να τη σώσει. «Α, με οποιονδήποτε μάλλον… ακόμα και να καθίσετε σε ένα παγκάκι μαζί μου και να μιλήσουμε. Αφού μπορεί κανείς να μείνει έξω απ’ τον χορό… μπορεί να μείνει κι έξω απ’ το τρένο. Δεν είναι καθόλου πιο ζεστά εδώ απ’ ό,τι στο λιακωτό της κυρίας βαν Όσμπουργκ… και μερικές από τις κυρίες δεν είναι καθόλου πιο άσχημες». Σταμάτησε γελώντας και του εξήγησε ότι είχε έρθει στην πόλη από το Ταξίντο* με προορισμό την κατοικία του Γκας Τρένορ στο Μπέλομοντ και ότι είχε χάσει το τρένο των τρεις και τέταρτο για το Ράινμπεκ.** «Και δεν έχει άλλο μέχρι τις πεντέμισι». Ανασήκωσε τις δαντέλες και συμβουλεύτηκε το ρολογάκι-κόσμημα που φο- ρούσε στον καρπό. «Δύο ώρες αναμονή ακόμα και δεν ξέρω τι να κάνω μόνη μου. Η υπηρέτριά μου ήρθε σήμερα το πρωί για να μου κάνει κάποια ψώνια και θα πήγαινε στο Μπέλομοντ στη μία, και το σπίτι της θείας μου είναι κλειστό κι εγώ δεν γνωρίζω ψυχή στην πόλη». Έριξε μια μελαγχολική ματιά τρι- γύρω στον σταθμό. «Κάνει περισσότερη ζέστη απ’ ό,τι στης κυρίας βαν Όσμπουργκ τελικά. Αν έχετε λίγο χρόνο, σας πα- ρακαλώ, πηγαίνετέ με κάπου να πάρω λίγο αέρα». Εκείνος δήλωσε ότι ήταν απολύτως στη διάθεσή της κι ότι έβρισκε την περιπέτεια διασκεδαστική. Ως θεατής, ανέκαθεν * Εξού και το σμόκιν (αγγλ. tuxedo ), το σακάκι που φορούσαν για το κάπνισμα μετά το δείπνο και πρωτοφορέθηκε στο Ταξίντο Παρκ της Νέας Υόρκης. ** Χωριό στον ποταμό Χάντσον στη Νέα Υόρκη.