Το σπίτι της ευθυμίας

E D I T H W H A R T O N 26 συμβάσεις του καθιστικού. Και ο Σέλντεν σκέφτηκε ότι ήταν ακριβώς αυτή η φλέβα άγριας ελευθερίας στη φύση της που έδινε τόση νοστιμιά στην επιτήδευσή της. Την ακολούθησε καθώς διέσχιζε το δωμάτιο προς το χολ της εισόδου. Στο κατώφλι εκείνη του έτεινε το χέρι της για να τον αποχαιρετήσει. «Πέρασα υπέροχα. Τώρα θα πρέπει να μου ανταποδώσετε την επίσκεψη». «Μα δεν θέλετε να σας συνοδεύσω ως τον σταθμό;» «Όχι, θα πούμε αντίο εδώ, σας παρακαλώ». Άφησε το χέρι της μέσα στο δικό του λίγο παραπάνω, χα- μογελώντας του αξιολάτρευτα. «Αντίο, λοιπόν, και καλή τύχη στο Μπέλομοντ!» της είπε ανοίγοντας την πόρτα. Στο πλατύσκαλο κοντοστάθηκε και κοίταξε γύρω της. Υπήρχε μία στις χίλιες πιθανότητες να συναντήσει κανέναν, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, κι εκείνη πλήρωνε πάντοτε τις σπάνιες απερισκεψίες της με μια υπερβολική αντίδραση σύνεσης. Ωστόσο δεν υπήρχε ψυχή, εκτός από μια καθαρίστρια που έτριβε τις σκάλες. Το γεροδεμένο της σκαρί και τα σύνεργα της δουλειάς της γύρω της έπιαναν τόσο χώρο που για να την προσπεράσει, η Λίλι αναγκάστηκε να μαζέψει τη φούστα της και να προχωρήσει τοίχο τοίχο. Τότε η γυναίκα σταμάτησε τη δουλειά της και σήκωσε το βλέμμα με περιέργεια, σφίγ- γοντας στα κοκκινισμένα της χέρια το βρεγμένο σφουγγα- ρόπανο που μόλις είχε βγάλει από τον κουβά. Είχε ένα πλα- τύ χλωμό πρόσωπο, ελαφρά βλογιοκομμένο, και μαλλιά λεπτά σαν άχυρα, ανάμεσα από τα οποία φέγγιζε δυσάρεστα το κρανίο της. «Με συγχωρείτε» είπε η Λίλι, με μια πρόθεση να εκφράσει