Το σπίτι της ευθυμίας

Τ Ο Σ Π Ι Τ Ι Τ Η Σ Ε Υ Θ Υ Μ Ι Α Σ 25 μοίρα σας στους Τρένορ». Του ανταπέδωσε το βλέμμα ερωτη- ματικά. «Νόμιζα ότι θα ήσασταν εκεί… α, όχι με τέτοιες βλέ- ψεις! Μα θα είναι πολλοί άνθρωποι του κύκλου σας… η Γκουέν βαν Όσμπουργκ, οι Γουέδερολ, η λαίδη Κρεσίντα Ρέιθ… και το ζεύγος Τζορτζ Ντόρσετ». Πριν από το τελευταίο όνομα έκανε μια παύση και του έριξε μια ερωτηματική ματιά κάτω από τις βλεφαρίδες της. Εκείνος όμως παρέμεινε ατάραχος. «Με κάλεσε η κυρία Τρένορ. Μα δεν μπορώ να φύγω πριν από το τέλος της εβδομάδας. Εκτός αυτού, βαριέμαι τις με- γάλες συγκεντρώσεις». «Α, κι εγώ το ίδιο» αναφώνησε εκείνη. «Και τότε γιατί πάτε;» «Είναι μέρος της δουλειάς… το ξεχνάτε; Εξάλλου, αν δεν πήγαινα, θα ήμουν αναγκασμένη να παίζω μπεζίκι* με τη θεία μου στο Ρίτσφιλντ Σπρινγκς».** «Αυτό είναι σχεδόν τόσο δυσάρεστο όσο και το να παντρευ- τείτε τον Ντίλγουορθ» συμφώνησε εκείνος και γέλασαν κι οι δυο με την καθαρή ευχαρίστηση που τους είχε προκαλέσει η αναπάντεχη οικειότητά τους. Εκείνη έριξε μια ματιά στο ρολόι. «Πο πο! Πρέπει να πηγαίνω. Είναι περασμένες πέντε». Κοντοστάθηκε μπροστά στο τζάκι και κοίταξε εξεταστικά τον εαυτό της στον καθρέφτη ενώ έστρωνε το βέλο της. Η στάση της αποκάλυπτε τη μακριά καμπύλη του λυγερού κορ- μού της, που έδινε στη σιλουέτα της τη χάρη του άγριου δά- σους – σαν να ήταν μια αιχμάλωτη νύμφη υποταγμένη στις * Τεχνικό παιχνίδι της τράπουλας που βασίζεται στη στρατηγική. ** Χωριό της Νέας Υόρκης, γνωστό για τις θειούχες πηγές του.