Το σπίτι της ευθυμίας

E D I T H W H A R T O N 24 «Και που πρέπει να εργάζεστε;… σας ενοχλεί αυτό;» «Α, η ίδια η δουλειά δεν είναι κι άσχημη… θα έλεγα ότι μ’ αρέσει η νομική επιστήμη». «Όχι αυτό, αλλά η δέσμευση: η ρουτίνα… δεν θέλετε ποτέ να ξεφύγετε, να δείτε καινούριους τόπους κι ανθρώπους;» «Τρομερά… ειδικά όταν βλέπω όλους μου τους φίλους να τρέχουν προς το ατμόπλοιο». Εκείνη αναστέναξε συμπονετικά. «Σας ενοχλεί όμως αρκετά… ώστε να παντρευτείτε προκει- μένου να το αλλάξετε;» Ο Σέλντεν έβαλε τα γέλια. «Θεός φυλάξοι!» αναφώνησε. Εκείνη σηκώθηκε με έναν αναστεναγμό και τίναξε το τσι- γάρο της στο τζάκι. «Αχ, να η διαφορά… η κοπέλα πρέπει, ο άντρας μπορεί αν το θελήσει». Τον κοίταξε εξεταστικά. «Το πανωφόρι σας είναι λίγο φθαρμένο… μα ποιος νοιάζεται; Αυτό δεν θα εμποδίσει κανέναν να σας καλέσει για δείπνο. Αν εγώ δεν ήμουν στην τρίχα, δεν θα με καλούσε κανείς: μια γυναίκα την καλούν και για τα ρούχα της και για την ίδια. Τα ρούχα είναι το υπόβαθρο, το πλαίσιο αν θέλετε: δεν φέρνουν την επιτυχία, αλλά είναι ένα μέρος της. Ποιος θέλει μια ατημέλητη γυναίκα; Περιμέ- νουν από μας να είμαστε όμορφες και καλοντυμένες μέχρι το τέλος μας… κι αν δεν μπορούμε να το πετύχουμε μόνες, θα πρέπει να βρούμε έναν συνεταίρο». Ο Σέλντεν την κοίταξε σαν να το διασκέδαζε: του ήταν αδύ- νατο, ακόμα και με τα υπέροχα μάτια της να τον ικετεύουν, να δει την περίπτωσή της συναισθηματικά. «Ε, λοιπόν, πρέπει να κυκλοφορεί αρκετό κεφάλαιο που ψάχνει μια τέτοια επένδυση. Ίσως απόψε να συναντήσετε τη