Το σπίτι της ευθυμίας

Τ Ο Σ Π Ι Τ Ι Τ Η Σ Ε Υ Θ Υ Μ Ι Α Σ 23 ντας να μάθει ποιοι ήταν οι σπανιότεροι τόμοι, αν η συλλογή του Τζέφερσον Γκράις θεωρούνταν πράγματι η καλύτερη στον κόσμο και ποια ήταν η υψηλότερη τιμή που είχε φτάσει ποτέ ένας και μοναδικός τόμος. Ήταν τόσο ευχάριστο να κάθεται εκεί και να την κοιτάζει, καθώς έπιανε από τα ράφια πότε το ένα βιβλίο και πότε το άλλο, ξεφυλλίζοντάς τα, ενώ το σκυφτό προφίλ της διαγρα- φόταν με φόντο τους ζεστούς τόνους των παλιών εξωφύλλων, που συνέχισε να της μιλάει χωρίς να αναρωτηθεί προς τι το ξαφνικό ενδιαφέρον της για ένα τόσο αδιάφορο θέμα. Ωστό- σο δεν μπορούσε να περάσει ποτέ πολλή ώρα μαζί της χωρίς να προσπαθήσει να δει έναν λόγο για όσα έκανε, και καθώς εκείνη έβαλε στη θέση της την πρώτη έκδοση του Λα Μπρι- γιέρ* και απομακρύνθηκε από τη βιβλιοθήκη, άρχισε να ανα- ρωτιέται πού το πήγαινε. Η επόμενη ερώτησή της δεν μπό- ρεσε να τον διαφωτίσει. Στάθηκε μπροστά του, με ένα χαμόγε- λο που έμοιαζε σαν να ’ταν μελετημένο ώστε να του εμπνέει οικειότητα και ταυτόχρονα να του υπενθυμίζει τους περιορι- σμούς που επέβαλε. «Δεν σας ενοχλεί ποτέ» τον ρώτησε αιφνιδιαστικά «που δεν είστε αρκετά πλούσιος ώστε να αγοράζετε όλα τα βιβλία που θέλετε;» Ακολούθησε το βλέμμα της μέσα στο δωμάτιο με τα φθαρ- μένα έπιπλα και τους ταλαιπωρημένους τοίχους. «Λέτε να μη με ενοχλεί; Πιστεύετε ότι είμαι κανένας οσιο­ μάρτυρας;» * Ζαν ντε ΛαΜπριγέρ (1645-1696): Γάλλος συγγραφέας, ο οποίος στο μοναδικό του έργο Χαρακτήρες (1688) αποτυπώνει το ψυχολογικό, κοι- νωνικό και ηθικό περιβάλλον της γαλλικής κοινωνίας της εποχής του.