Το σπίτι της ευθυμίας

E D I T H W H A R T O N 22 της όμως τα διέτρεχε τώρα αφηρημένα και ο Σέλντεν είδε ότι είχε κάποια άλλη σκέψη στο μυαλό της. «Americana;… κάνετε συλλογή από Americana;»* Ο Σέλντεν την κοίταξε και έβαλε τα γέλια. «Όχι, αυτό είναι κάτι που δεν μ’ ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Βλέπετε, δεν είμαι πραγματικός συλλέκτης. Απλώς μου αρέ- σει να έχω καλές εκδόσεις των βιβλίων που αγαπώ». Εκείνη έκανε έναν ελαφρό μορφασμό. «Και τα Americana είναι τρομερά βαρετά, υποθέτω ε;» «Έτσι νομίζω… εκτός αν είναι κανείς ιστορικός. Ο πραγ- ματικός συλλέκτης όμως εκτιμάει κάτι για τη σπανιότητά του. Δεν φαντάζομαι ότι οι αγοραστές των Americana ξενυχτούν διαβάζοντάς τα… ο γερο-Τζέφερσον Γκράις σίγουρα δεν το έκανε». Τον άκουγε πολύ προσεκτικά. «Κι όμως πιάνουν φοβερή τιμή, έτσι δεν είναι; Φαίνεται τόσο παράξενο να θέλει κανείς να πληρώσει ένα σωρό χρήματα για ένα άσχημο, κακοτυπωμένο βιβλίο που δεν πρόκειται να το διαβάσει ποτέ! Υποθέτω ότι οι περισσότεροι από αυτούς που έχουν στην κατοχή τους Americana δεν είναι ιστορικοί ε;» «Όχι, ελάχιστοι ιστορικοί μπορούν να διαθέσουν τα ποσά που απαιτούνται για να τα αγοράσουν. Αναγκάζονται να χρη- σιμοποιούν αυτά που υπάρχουν στις δημόσιες βιβλιοθήκες ή σε ιδιωτικές συλλογές. Φαίνεται ότι τον μέσο συλλέκτη τον ελκύει η σπανιότητα και μόνο». Είχε καθίσει στο μπράτσο της πολυθρόνας δίπλα στην οποία στεκόταν εκείνη και συνέχιζε να του κάνει ερωτήσεις, θέλο- * Εν γένει οτιδήποτε συνδέεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες και θεω­ ρείται δείγμα τυπικό.