Το σπάσιμο

T O Σ Π Α Σ Ι Μ Ο 19 Ο Αστερίου την κοιτάζει με απέραντη συμπάθεια, ακριβώς γιατί το πανέμορφο αυτό πλάσμα τού χάρισε τόση ηδονή όλη τη νύχτα. Το βλέμμα του χαϊδεύει το σώμα της και ερεθίζεται πάλι. Σηκώνεται από το τεράστιο κρεβάτι, κατευθύνεται προς το βάθος του δωματίου, όπου στα πόδια του καναπέ είναι μαζεμέ­ νη ανακούρκουδα η κοπέλα, και κάθεται δίπλα της γυμνός, όπως είναι. Της χαϊδεύει τα μαλλιά και προσπαθεί να διακρίνει το στή­ θος της. «Θεέ μου, είσαι πανέμορφη» ψιθυρίζει, καθώς βάζει το χέρι ανάμεσα στα πόδια της. Το κορίτσι μένει ακίνητο. Συνεχίζει να κλαίει χαμηλόφωνα, χωρίς δάκρυα. Είναι μικρή. Ένα τοσοδά κορίτσι που κλαίει ουρ­ λιάζοντας ψιθυριστά.