Το σκυλί των Μπέσκερβιλ

20 Ο Σέρλοκ Χολμς έγνεψε με το χέρι στον αλλόκοτο επισκέπτη μας να καθίσει. «Παρατηρώ, κύριε, πως ακολουθείτε με ενθουσια­ σμό τους συλλογισμούς σας, όπως κι εγώ τους δικούς μου» είπε. «Παρατηρώ επίσης από τον δείκτη του χεριού σας πως στρίβετε μόνος τα τσιγάρα σας. Πα­ ρακαλώ, μη διστάσετε ν’ ανάψετε, αν το επιθυμείτε». Ο άνδρας έβγαλε από μια τσέπη καπνό και χαρτά­ κι κι έστριψε ένα τσιγάρο με εκπληκτική επιδεξιότητα. Είχε μακριά, τρεμάμενα δάχτυλα, επιδέξια κι ανήσυχα σαν κεραίες εντόμου. Ο Χολμς παρέμενε σιωπηλός, όμως οι κοφτές, γρή­ γορες ματιές του αποκάλυπταν το ενδιαφέρον του για τον παράξενο επισκέπτη μας. «Υποθέτω, κύριε» είπε τελικά «πως δε μου κάνατε την τιμή να με επισκεφτείτε χθες βράδυ και πάλι σή­ μερα μόνο και μόνο για να περιεργαστείτε το κρανίο μου». «Όχι, κύριε, όχι – παρόλο που με χαροποιεί ιδιαί­ τερα το γεγονός ότι είχα την ευκαιρία να το κάνω. Ήρθα σ’ εσάς, κύριε Χολμς, διότι αναγνωρίζω πως είμαι ένας διόλου πρακτικός άνθρωπος κι έχω ξαφνικά βρεθεί αντιμέτωπος με ένα άκρως σοβαρό και ασυνή­ θιστο πρόβλημα. Αναγνωρίζω, επίσης, πως είστε ο δεύ­ τερος πιο ειδήμων σε όλη την Ευρώπη επί τέτοιων θεμάτων…» «Ώστε έτσι, κύριε! Θα μπορούσα να ρωτήσω ποιος