Το σκυλί των Μπέσκερβιλ

18 έργειας. Καθώς έμπαινε μέσα, το βλέμμα του έπεσε στο μπαστούνι που κρατούσε ο Χολμς. Έτρεξε προς το μέρος του βγάζοντας ένα επιφώνημα χαράς. «Πολύ χαίρομαι» είπε. «Δεν ήμουν σίγουρος αν το είχα αφήσει εδώ ή στο Ναυτιλιακό Γραφείο. Δε θα ήθελα με κανέναν τρόπο να χάσω αυτό το μπα­ στούνι». «Δώρο από τους συναδέλφους σας, απ’ ό,τι βλέπω» είπε ο Χολμς. «Μάλιστα, κύριε». «Στο Νοσοκομείο Τσάρινγκ Κρος;» «Μου το πρόσφεραν ως γαμήλιο δώρο κάποιοι φί­ λοι στο νοσοκομείο». «Ω, κρίμα, πολύ κρίμα!» είπε ο Χολμς κουνώντας το κεφάλι του. Ο Δρ Μόρτιμερ ανοιγόκλεισε τα μάτια πίσω από τα γυαλιά του, προδίδοντας μια ελαφρά έκπληξη. «Γιατί το λέτε αυτό;» «Απλά ανατρέψατε μερικά συμπεράσματά μας. Γαμήλιο δώρο, είπατε;» «Μάλιστα, κύριε. Παντρεύτηκα, κι έτσι αναγκάστη­ κα ν’ αφήσω τη θέση μου στο νοσοκομείο και μαζί οποιαδήποτε ελπίδα για ένα ιδιωτικό ιατρείο στην πόλη. Ήταν, όμως, αναγκαίο να φτιάξω το δικό μου σπιτικό». «Α, ώστε δεν πέσαμε τελικά τελείως έξω» είπε ο Χολμς. «Και τώρα πείτε μου, Δρ Τζέιμς Μόρτιμερ…»