Κλασική νεανική λογοτεχνία: Το σκυλί των Μπάσκερβιλ

20 «Κύριος Μόρτιμερ, κύριε Χολμς, όχι Δόκτωρ – δεν είμαι παρά ένας ταπεινός χειρουργός 3 ». «Και επίσης ολοφάνερα ένας άνθρωπος που δίνει έμφαση στην ακρίβεια». «Ένας ερασιτέχνης της επιστήμης, κύριε Χολμς, ένας συλλέκτης οστράκων στις ακτές του μεγάλου ωκεανού του αγνώστου. Υποθέτω, του­ λάχιστον, πως εσείς είστε ο κύριος Σέρλοκ Χολμς και όχι…» «Όχι, αυτός είναι ο φίλος μου, ο Δρ Γουά­ τσον». «Χάρηκα για τη γνωριμία, κύριε. Έχω ακούσει το όνομά σας ν’ αναφέρεται μαζί με αυτό του φί­ λου σας. Προκαλείτε ιδιαιτέρως το ενδιαφέρον μου, κύριε Χολμς. Δεν περίμενα να έχετε τόσο δολιχοκέφαλο κρανίο ούτε τόσο ευδιάκριτη υπερ­ κόγχιο κορυφογραμμή. Θα είχατε αντίρρηση να διατρέξωμε το δάχτυλό μου τη βρεγματική σχισμή 3 Την εποχή εκείνη επικρατούσε ακόμη η προερχόμενη από τον ύστεροΜεσαίωνα διάκριση μεταξύ γιατρών και χειρουργών, βάσει της οποίας οι χειρουργοί θεωρούνταν υποδεέστεροι. Παρότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν τον όρο Δόκτωρ, είχαν αποφασίσει να παραμείνουν σε ένα απλό Κύριος, ως ένδειξη της αντιπαλότη­ τάς τους με τους γιατρούς του RCP (Royal College of Physicians). Είναι μια διάκριση που ο Κόναν Ντόιλ, όντας ο ίδιος γιατρός, γνώριζε πολύ καλά.