Το πράσινο σημειωματάριο

C L A R E P O O L E Y 18 τίδα πόκερ. Βλέπω τη μαρμάρινη πλάκα με την ψαγμένη βιβλική ρήση πάνω της και κάνω ρελάνς με Εσταυρωμένο Ιησού σε φυσικό μέγεθος. Λάτρευε τους πέτρινους αγγέλους, πολλοί από τους οποίους δεν είχαν πλέον βασικά μέλη του σώματός τους, όπως και τα παλιομοδίτικα ονόματα πάνω στις βι- κτοριανές ταφόπλακες – Έθελ, Μίλντρεντ, Άλαν. Πότε έπαψε ο κόσμος να δίνει το όνομα Άλαν στα παιδιά του; Και τώρα που το σκεφτόταν, ονόμαζε κανείς τώρα πια το μωρό του Μόνικα; Ακόμα και το 1981, οι γονείς της απο- τέλεσαν παραφωνία, μη διαλέγοντας όνομα σαν το Έμιλι, το Σόφι ή το Ολίβια. Μόνικα: όνομα υπό εξαφάνιση. Φα- ντάστηκε τους τίτλους στο κινηματογραφικό πανί: Η τε- λευταία των Μονικών. Την ώρα που περνούσε με ζωηρό βήμα μπροστά από τους τάφους των πεσόντων και των ρώσων εμιγκρέδων, άρχισε να συναισθάνεται την προστατευτική παρουσία της άγριας ζωής –των γκρίζων σκίουρων, των αστικών αλεπού- δων και των κατάμαυρων κορακιών– που φυλούσαν τους τάφους όπως οι ψυχές των νεκρών. Πού να βρισκόταν ο ναύαρχος; Η Μόνικα κατευθύνθη- κε προς τα αριστερά, αναζητώντας έναν ηλικιωμένο κύριο μ’ ένα μπουκάλι λικέρ Baileys στο χέρι. Συνειδητοποίησε πως δεν ήταν σίγουρη γιατί το έκανε. Δεν ήθελε να μιλή- σει στον Τζούλιαν, όχι ακόμη τουλάχιστον. Υποψιαζόταν πως, αν τον πλησίαζε απευθείας, θα διακινδύνευε να τον φέρει σε δύσκολη θέση. Και δεν ήθελε να κάνουν κακή αρχή. Η Μόνικα κατευθύνθηκε προς το βόρειο άκρο του κοι-