Το Πέρα των Ελλήνων

19 Από το Φανάρι στο Πέρα «Πυρ, αρχή των πάντων» έλεγε ο αγαπημένος μου Ηράκλειτος. Και στη δική μου τη ζωή το πυρ, ή καλύτερα η πυρκαγιά, ήταν η αρχή για μια νέα ζωή. Για μια ζωή που θα ζούσα στο εξής στην πιο φημισμένη συνοικία της Πόλης, στο Πέρα. Για να είμαι ειλικρινής, άργησα να αγαπήσω το Πέρα και να νιώσω τη μονα- δικότητά του, γιατί δεν ήταν επιλογή μας να μετακομίσουμε εκεί, αλλάμια λύσηανάγκης. Ηπυρκαγιάπου ισοπέδωσε το σπί- τι μας δεν άφηνε άλλα περιθώρια. Γεννήθηκα στο Φανάρι, βαφτίστηκα στο Πατριαρχείο και έζησαμέχρι τα πέντε μου χρόνια στο τριώροφο στενόμακρο σπι- τάκι μας με το μικρό κηπάκι. Οι γονείς μου ήταν δάσκαλοι και οι δυο και έτρεχαν από σχολείο σε σχολείο, έτσι μεγάλωσα με τη γιαγιά μου τη Σοφία και τον παππού μου τον Μανώλη, τους γο- νείς της μαμάς μου, οι οποίοι με κακόμαθαν μέχρι εκεί που δεν έπαιρνε άλλο. Τοπρωί ξυπνούσαμε χάδιακαι φιλιάκαι ηγιαγιάμουμε έπαιρ- νεστηναγκαλιά της γιαναμε κατεβάσει από τιςαπότομεςσκάλες μηνπέσω.Μουέψηνεφρυγανιέςκαι έτρωγατοπρωινόμουακού- γοντας παραμύθια, που απαιτούσα πάντα να είναι διαφορετικά. Στη συνέχεια παίζαμε διάφορα παιχνίδια που σκαρφιζόταν εκεί- νη· με σχοινάκια, με βόλους, μέχρι και με λουλούδια. Δεν θα ξε- χάσωτις «Κοκκινοσκουφίτσες» πουμουμάθαινε ναφτιάχνωαπό