Το Πέρα των Ελλήνων

ΤΟ ΔΙΑΜΈΡΙΣΜΑ ΣΤΟ ΤΖΙΧΑΝΓΚΊΡ 39 δηλαδή το ψάρι οξύρρυγχος, στον λαιμό του είναι το χαβιάρι. Κάπως έτσι λοιπόν γινόταν η επικοινωνία μαζί της, λες και δίνα- με εισαγωγικές εξετάσεις. Την εποχή εκείνη παιζόταν στην τηλεόραση μια διαφήμιση μπισκότων.Μια δασκάλα ρωτούσε τραγουδιστά στους μαθητές της ένα αίνιγμα και εκείνοι, σύμφωνα με τα συμφραζόμενα, έπρεπε να απαντήσουν. «Σας έχω ένα αίνιγμα, παιδιά μου». «Έλα, ρώτα, ρώτα…» «Τρώγεται πάντα και παντού». «Τι να είναι, τι να είναι;» «Αν σας πω τη λέξη “μπισκότο”, θα το βρείτε;» «Ναι, ναι, το βρήκαμε!» «Βέβαια, γιατί μόνο αυτό σκέπτεστε…» «Ναι, είναι το έτι, έτι, έτι!!!» Οι μπακάληδες, που ήταν πλακατζήδες, μόλις έβλεπαν την ηλικιωμένη γυναίκα να μπαίνει στο μαγαζί τους, άρχιζαν να τρα- γουδούν από κοινού το διαφημιστικό σποτάκι και έσκαγαν στα γέλια, ενώ εκείνη απτόητη επιτηρούσε με το αυστηρό της ύφος τον χώρο για να εντοπίσει αυτό που επιθυμούσε. Ήταν όμορφο να βλέπει κανείς δύο τόσο διαφορετικούς κό- σμους να συνυπάρχουν. Όταν έφυγε από τη ζωή η Χαραλαμπίδου, πήρε μαζί της και ένα κομμάτι της ιστορίας του Πέρα.