Το Πέρα των Ελλήνων

ΤΟ ΠΕΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 38 ράντο. Ενδεχομένως να ήταν αυτός ο λόγος που δεν φώναζε από το παράθυρο τις παραγγελίες της. Δεν ήξερε τι ήταν αυτό που ήθελε να αγοράσει, κι όταν το ήξερε, δεν θυμόταν πώς το έλεγαν. Έτσι, κατέβαινε κάτωκαι άρχιζε να περιεργάζεται το μα- γαζί μέχρι να δει αυτό που αναζητούσε, κι αν δεν το έβλεπε, προ- σπαθούσε να το περιγράψει. Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο πιο δύσκολη γινόταν η συνεν- νόηση μαζί της. Η μόνη που μπορούσε να καταλάβει τι ακριβώς ήθελε ήταν η μαμά μου. Είχε εκπαιδευτεί στο σκεπτικό της και έλυνε με τη μία τον κάθε της γρίφο. Όταν δεν μπορούσαν τα δυο αδέλφια στο μπακάλικο να βγάλουν άκρη μαζί της, φώναζαν τη μαμά για διερμηνέα. «Είναι πράσινο, μικρό και κατρακυλάει…» «Μπιζέλι!» έλεγε η μαμά. «Νερουλό μέσα και σκληρό απ’ έξω…» «Αυγό!» έλεγε η μαμά. Δεν ήταν απαραίτητη μόνο η γνώση μιας ξένης γλώσσας για να καταλάβει κανείς αυτό που ζητούσε, αλλά όφειλε να είναι και δεινός γνώστης της γεωγραφίας, πολλές φορές και της ιστορίας, ακόμα και της ανατομίας, γιατί συνήθιζε να κάνει μια σύντομη περιήγηση στις γύρω χώρες και στις διατροφικές συνήθειες κά- θε λαού μέχρι να καταλήξει στο προϊόν που επιθυμούσε. Για πα- ράδειγμα, «αυτό που πίνουν οι Εγγλέζοι στις πέντε ηώρα το από- γευμα» είναι γνωστό σε όλους, αλλά «αυτό που τρων εκείνοι οι ξανθοί που ζούνε βόρεια, το οποίο βρίσκεται στον λαιμό ενός ζώου που ζει στη θάλασσα» θέλει φαντασία και λίγη γνώση για να το εντοπίσεις. Πρέπει δηλαδή να καταλάβεις πως οι βόρειοι ξανθοί είναι οι Ρώσοι και πως αυτό που έχει το θαλάσσιο ζώο,