Το Πέρα των Ελλήνων

ΤΟ ΠΕΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 36 μια συγγενής της από τη Θεσσαλονίκη, η κυρία Λίγεια Ζαχαριά- δου, η οποία διαβάζοντας την πρώτη έκδοση του βιβλίου συγκι- νήθηκε και φρόντισε να με βρει. Έτσι θυμήθηκα πως την έλεγαν Θηρεσία και με την ευκαιρία γνώρισα μια αξιόλογη γυναίκα με την οποία διατηρώ επαφές μέχρι σήμερα. Η αιωνόβια αυτή αριστοκράτισσα με το πρωτότυπο όνομα, η οποία υπήρξε από τα χαρακτηριστικότερα δείγματα της γενιάς της, ήταν παντρεμένη με τον διευθυντή της Οθωμανικής Τρά- πεζας και γόνος πολύ εύπορης οικογένειας. Παιδιά δεν είχε αξιω­ θεί να αποκτήσει, κι έτσι ζούσε μόνη της σ’ εκείνο το πελώριο σπίτι συντροφιά με τις αναμνήσεις της. Τον σύζυγό της δεν τον γνωρίσαμε ποτέ, θα πρέπει να πέθανε πολλά χρόνια πριν πάμε εμείς στην πολυκατοικία τους. Ενίοτε έπαιρνε κάποια κυρία, επίσης προχωρημένης ηλικίας, για να της κάνει συντροφιά και ίσως κάποιες μικροδουλειές, «dames de compagnie» όπως τις έλεγε, αλλά κι αυτές δεν έμε- ναν για πολύ μαζί της. Το διαμέρισμά της ήταν σωστό μουσείο, γεμάτο αντίκες και πολύτιμα βιβλία. Θυμάμαι ένα απίθανο μικροσκόπιο που είχε στο γραφείο του άντρα της, απ’ όπου με άφηνε να δωμεγεθυμέ- να τα διάφορα μικροστοιχεία που ήταν εγκλωβισμένα ανάμεσα σε δύο γυαλάκια, όπως σταγόνα αίματος, κεντρί μέλισσας, κόκ- κο αλατιού κ.ά. Είχε, επίσης, και μια ντουλάπα με ρούχα που ήξερε ότι δεν θα μπορούσαν να φορεθούν στις μέρες μας, αλλά τα συντηρούσε με υπερβολική σχολαστικότητα. Τα φρόντιζε σαν να ’τανε παιδιά της, αλλάζοντας τις ναφθαλίνες και αερίζο- ντάς τα σε τακτά χρονικά διαστήματα. Ούτως ήάλλως, τα ρούχα που φορούσε ήταν αταίριαστα με την εποχή, αλλά εκείνα που