Το Πέρα των Ελλήνων

ΤΟ ΠΕΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 34 μάτισε για καιρό η αλλαγή αυτή του ονόματος και κατέληξα στο συμπέρασμα πως ίσως να έγινε για να ξορκίσει την αρνητική αύρα της προηγούμενης ονομασίας. Όσα ονόματα πάντως κι αν αλλάξει ο δρόμος αυτός, φαντάζομαι πως δεν πρόκειται να λειανθεί η κλίση του. Το διαμέρισμά μας ήταν στον δεύτερο όροφο μιας πενταώ- ροφης πολυκατοικίας. Το ότι θα ζούσαμε σε ένα επίπεδο και όχι πάνω κάτω μού φαινόταν εξαιρετικά περίεργο, έτσι μόλις μπή- κα στο διαμέρισμα άρχισα να παρατηρώ προσεκτικά το πάτωμα και το ταβάνι μπας και είχαν καμιά διέξοδο για τις αντίστοιχες κατευθύνσεις. Τελικά δεν είχαν. Τα δωμάτια ήταν ψηλοτάβανα και ευρύχωρα. Το σαλόνι όπως και το δωμάτιο του αδελφού μου βρίσκονταν στην μπρο- στινήμεριά, ενώτο δικόμου και των γονιών μου στην άλληάκρη του διαμερίσματος, η οποία έβλεπε στον κήπο. Τα μπρος και πί- σωδωμάτια χώριζε ένας στενόμακρος διάδρομος που στη μέση γινόταν σκοτεινός. Η κουζίνα ήταν μεγάλη με πολλά ντουλάπια, ενώ η μπανιέρα του λουτρού ήταν πορσελάνινη με μεταλλικά ποδαράκια, σαν κι αυτές που στις μέρες μας επανήλθαν στη μό- δα. Υπήρχε επίσης και ένα βοηθητικό wc στον διάδρομο, κοντά στα πίσω υπνοδωμάτια. Δεν μπορώ να πω πως ξετρελάθηκα. Μάλλον αγριευόμουν εκεί μέσα. Αυτό που είχε πολλή πλάκα πάντως στην καινούργια μας γει- τονιά ήταν το σύστημα με το καλάθι για τις καθημερινές αγορές. Δίπλα στην πολυκατοικία μας υπήρχε ένα μικρό μπακάλικο που το είχαν δύο αδέλφια από τον Πόντο, ο Μουσταφά και ο Αλή. Εκεί μπορούσε να βρει κανείς τα πάντα. Από τυρί και αλεύρι μέ-