Το Πέρα των Ελλήνων

ΤΟ ΠΕΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 30 έβαψε τα σκαλοπάτια σε χρώμα γκρι! Νομίζωπως ούτε στον χει- ρότερο εφιάλτη τους δεν θα είχαν φανταστεί την άμεση αντί- δραση του αγανακτισμένου κόσμου στο συστηματικό τσεκού- ρωμα των ονείρων του. Μέσα σε λίγες ώρες τα περισσότερα σκαλοπάτια του Πέρα και στη συνέχεια της Πόλης και της Τουρ- κίας βάφτηκαν στα χρώματα της ίριδας, ξεκινώντας έτσι ένα «αντάρτικο σκαλοπατιών», ας μου επιτραπεί η έκφραση. Κάτι σαν το γεφύρι της Άρτας. Οι μεν τα έβαφαν γκρι και έπεφταν να κοιμηθούν ήσυχοι, οι δε σε χρόνο ρεκόρ τα ξανάκαναν πολύχρω- μα για να τους υπενθυμίσουν πως oκόσμος αποτελείται απόανε- ξάρτητες οντότητες που η κάθε μία έχει ανάγκη να ζει ελεύθερα και να δημιουργεί μακριά από ενιαίες και απόλυτες λογικές. Το χρώμα όμως κάνει αισθητή την παρουσία του και στις πο- λυκατοικίες της περιοχής. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια τά- ση να ανακαινίζονται οι παλιές νεοκλασικές πολυκατοικίες και να επιλέγονται για τις προσόψεις τους έντονα χρώματα, όπως ροζ, βεραμάν, γαλάζιο κλπ. Λίγο πιο πάνω από το σπίτι μας υπήρχε ένα πάρκο με παιδική χαρά, όπου με πήγαιναν πού και πού για να παίξω. Λέω πού και πού γιατί τους χειμερινούς μήνες οι γονείς μου δούλευαν κι εγώ είχα μαθήματα, που όταν τελείωνα με αυτά είχε ήδη σκοτεινιά- σει. Τα καλοκαίρια πάλι, που είχαμε όλοι χρόνο, ανεβαίναμε στο νησί. Έτσι, μας έμενε μόνο μια Κυριακή πρωί για να βγούμε λίγο έξω, αφού την εποχή εκείνη πηγαίναμε σχολείο και τα Σάββατα. Θυμάμαι τις μεταλλικές κούνιες με τις χοντρές αλυσίδες και την τραμπάλα με τα ξύλινα καθίσματα που έτριζε σε κάθε ανεβοκα- τέβασμα. Δεν είχα αποκτήσει ακόμη φίλους, κι έτσι έκανα κού- νια μόνη μου ή έπαιζα με τα γατάκια του πάρκου. Ήταν πολύ