Το Πέρα των Ελλήνων

ΤΟ ΠΕΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 22 Ουδέν κακόν όμως αμιγές καλού. Όλο αυτό το πανηγύρι με τα μαγειρέματα ήταν για μένα ένα ανεκτίμητο σχολείο, που πο- λύ αργότερα κατάλαβα την αξία του. Γιαπολλά χρόνιαδεν χρειά­ στηκε να μαγειρέψω, και μάλιστα μέχρι την ημέρα που φοιτή- τρια πια έμεινα μόνη σε μια γκαρσονιέρα στον Βύρωνα αντιμέ- τωπημε τα σκόρπια υλικά τουψυγείου και τα διάφορα κατσαρο- λικά, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα τα καταφέρω. Σύντομα συνειδητοποίησα πως τα χέρια μου πήγαιναν μόνα τους εκεί που έπρεπε και διάλεγαν τα κατάλληλα υλικά, λες και μαγείρευα από χρόνια. Είναι λοιπόν σαν το ποδήλατο η μαγειρική. Όταν το μάθεις μια φορά, δεν το ξεχνάς ποτέ. Τααπογεύματαπερίμενα τονπαππούμου ναέρθει απ’ τηδου- λειάκαι ναμουδιηγηθεί κι εκείνοςμε τησειράτουπαραμύθια. Τα παραμύθιααυτάδεν ταάκουσακαι δεν ταδιάβασααργότερααπό κανέναν. Ενδεχομένως να ήταν λαϊκές παραδόσεις που έφτασαν στααυτιάτουαπό ταχείλητωνδικών του. Δυστυχώςδενσκέφτη- κα ποτέ να τον ρωτήσω. Μου έλεγε επίσης ιστορίες για τους πα- λιούς δρόμους της Πόλης, για τα χαμάμ και τα μαγειρεία της, για τουςγενίτσαρουςκαι τιςδιώξειςπουκατάκαιρούςέζησε, γιατους γονείς του, πουέχασεότανήτανπαιδάκι, και τις λιγοστέςαναμνή- σεις του από αυτούς. Την πανέμορφη Χιώτισσα Αγγελική που έμεναν όλοι άλαλοι όταν την αντίκριζαν και παρατούσαν τις δου- λειέςτουςγιανατηνθαυμάσουν.Παρότι θηριώδηςκαι δυναμικός, οπατέρας τουδιαλύθηκεμετά τον πρόωρο χαμό της και την ακο- λούθησε, αφήνοντας πίσω του τέσσερα απροστάτευτα αγόρια. Σποραδικές και σύντομες ήταν οι περιγραφές του για ταδύσκολα εκείνα χρόνια. Η αφήγησή του έβγαινε από μιαν άλλη εποχή και μπερδευόταν μες στο μυαλό μου με τα υπόλοιπα παραμύθια.