Το πάρτι

10 αλλά σίγουρα δε θα βάζαμε φωτιά στο σπίτι. Ούτε θα κάναμε πισίνα το μπάνιο. Αυτό το δοκιμάσαμε όταν πή- γαινα στην πρώτη δημοτικού και ο Μάνος στον παιδικό. Δεν είμαστε και τόσο βλαμμένα πια. Όσο για το «έκτακτο ταξίδι για επαγγελματικούς λόγους» σιγά να μην το πί- στεψα. Είδαμε το αυτοκίνητο να ξεμακραίνει ώσπου χάθηκε στο τέλος του δρόμου. Θάμπωσαν λίγο τα τζάμια και των δικών μου ματιών, γιατί χαμόγελο δεν υπήρχε για να θαμπώσει, και μπήκαμε με τον Μάνο και τη θεία Ειρήνη στο σπίτι. Είχαμε μείνει και άλλες φορές χωρίς τη μαμά ή τον μπαμπά. Αλλά ποτέ χωρίς κανέναν από τους δύο. Από την προηγούμενη χρονιά είμαστε εντελώς ορφανά από παππούδες και γιαγιάδες, και αναγκαστικά ανέλαβε την προστασία μας η θεία Ειρήνη. Άφησε το φοιτητικό της σπίτι και μετακόμισε στο δικό μας για να κάνει την νταντά. Θα περνούσαμε τέλεια μαζί, γιατί η θεία ήταν στον κόσμο της και δε θα ανακατευόταν με τον δικό μας. Με το φαγητό μπορεί να είχαμε θέματα γιατί είναι χορ- τοφάγος – αυτό σημαίνει πως δε θα είχε σουβλάκια και τέτοια, αλλά καμιά πίτσα χωρίς αλλαντικά θα μπορού- σαμε να τη διαπραγματευτούμε. – Αν συνεχίσετε να τρώτε έτσι, θα γεμίσει το σώμα σας παράσιτα που θα σας πίνουν το αίμα. Να μη λέτε πως δε σας προειδοποίησα, μουρμούριζε πάντα όταν μας έβλεπε να καταβροχθίζουμε τσιπς και σοκολάτες.