CLARE MACKINTOSH 18 εκλαμβάνει τη σύντομη παύση ως ένδειξη πως η διαδρομή τους έχει τελειώσει και μπορεί πια να ανέβει στην αγκαλιά της Φιόν σαν μια γάτα σαράντα κιλών. «Πόσες φορές σ’ το έχω πει;» Η Φιόν αναρωτιέται αν ο Μάλικ απευθύνεται στον Ντέιβ, ύστερα όμως, ο επιθεωρητής στρέφεται στο μέρος της και συνειδητοποιεί ότι περιμένει μια απάντηση. Η ουρά του Ντέιβ κουνιέται αργά χτυπώντας το χαλί. «Τουλάχιστον έξι» πετάγεται ο Άλαν. Τι μαλάκας! «Δεν μπορώ να τον αφήσω σπίτι. Κλαίει. Οι γείτονές μου κάνουν παράπονα». «Πάρε κάποιον να σ’ τον προσέχει. Πήγαινέ τον στη μάνα σου. Γράψ’ τον σε κανένα τσίρκο. Δεκάρα δεν δίνω, Φιόν! Απλώς σταμάτα να τον φέρνεις στη δουλειά!» Ο Ντέιβ ξεδιπλώνεται κάτω απ’ το γραφείο κι η Φιόν αρπάζει το κολάρο του. «Κι αν αυτός ο σκύλος είναι απαραίτητος για την ψυχολογική μου υποστήριξη; Είναι αποδεδειγμένο πως η επαφή με τα ζώα ανακουφίζει απ’ το άγχος». «Το μόνο που ανακουφίζεται εδώ μέσα είναι τα έντερα του σκύλου σου. Πήγαινέ τον σπίτι. Τώρα». Διστακτικά, η Φιόν στέκεται όρθια. «Αν είναι έτσι, θα μπορούσα να ρίξω μια ματιά στα οστά που βρέθηκαν. Είναι στον δρόμο μου». «Όχι». Ο Μάλικ κουνάει το δάχτυλο. «Δεν θα σ’ αφήσω να τριγυρνάς στα μέρη σου χωρίς επίβλεψη. Μπορούν να το αναλάβουν είτε ο Άλαν είτε η Τζορτζίνα». Στρέφεται προς το μέρος τους. «Στο βουνό κοντά στο Κουμ Κόιντ γυρίζεται ένα ριάλιτι». «Έκθεση λέγεται». Η Φιόν βάζει το παλτό της. Μπορεί να είναι Μάης, αλλά στη Βόρεια Ουαλία είναι ακόμη χειμώνας. «Δεν το έχω ξανακούσει» λέει η Τζορτζίνα. «Λυπάμαι, κύριε επιθεωρητά».
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=