Το παιχνίδι των ψεμάτων

CLARE MACKINTOSH 14 «Εγώ δεν υπάρχει περίπτωση να τα φτιάξω με γυναίκα που κλάνει» λέει ο Άλαν. Λες κι έχει επιλογή στο θέμα. Η τελευταία είσοδος του Άλαν στον κόσμο των ραντεβού είχε ως αποτέλεσμα μια τραπεζική μεταφορά σε έναν μη ανιχνεύσιμο λογαριασμό κι έναν ιό στον υπολογιστή του, ο οποίος έστειλε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου τις τελευταίες δέκα φωτογραφίες απ’ την κάμερα του, τρεις από τις οποίες έκαναν τα μάτια της Φιόν να τσούξουν. «Οι κλανιές είναι για τους άντρες» προσθέτει. «Δεν είναι γυναικείες». Η Φιόν επεξεργάζεται την πιθανότητα να αμολήσει καμία, απλώς και μόνο για να του πάει κόντρα. Εκείνος γυρίζει την καρέκλα του για να την αντικρίσει. Έχει μακριά, λεπτά άκρα κι όταν ακουμπάει τα χέρια του στα γόνατα, όπως τώρα, θυμίζει στη Φιόν έντομο. «Ξέρει κανείς πού είναι η περίληψη της υπόθεσης Πρόκτορ με τη βαριά σωματική βλάβη; Δεν τη βρίσκω στο σύστημα». «Είναι στο λάπτοπ μου». «Στο προσωπικό σου λάπτοπ;» Ο Άλαν σηκώνει το ένα φρύδι και σταυρώνει τα χέρια του. Η Φιόν πασχίζει να θυμηθεί αν οι γρύλοι είναι τα έντομα που τρίβουν τα πόδια τους· ή μήπως οι ακρίδες; «Υποτίθεται πως πρέπει να τα αποθηκεύεις απευθείας στο κοινόχρηστο δίκτυο». Η Φιόν δεν ξέρει τι ήχο θα έβγαζαν τα χέρια του Άλαν αν τα έτριβε, όμως θα ήταν αναμφίβολα πολύ ενοχλητικός. Συνοφρυώνεται μπροστά στην οθόνη της, λες και προσπαθεί να λύσει κάποια περίπλοκη εξίσωση κι όχι απλώς να χαζέψει ακίνητα επεκτείνοντας το εύρος αναζήτησης κατά δεκαπέντε ακόμα χιλιόμετρα. «Θα την αποθηκεύσω στο κοινό δίκτυο όταν τελειώσει». «Φαντάσου όλα τα αρχεία μου να ήταν στο προσωπικό μου λάπτοπ. Τι θα έκανες αν με χτυπούσε λεωφορείο;» «Πάρτι;» Η Φιόν κάνει κλικ σ’ ένα διαμέρισμα δύο υπνοδω-

RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=