To παιχνίδι της φιλοσοφίας (Πώς τα παιδιά μάς βοηθούν να κατανοήσουμε τον κόσμο)

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ 40 και τα δύο, γιατί τα παιδιά απορρίπτουν τον νόμο της μη αντίφα­ σης. Θα αποτύχω. Αλλά είμαι απόλυτα ήρεμος. Γιατί ο ήχος του λουτρού καλύπτει τα ξεφωνητά. Εκεί, μόνος στο πάτωμα με τα πλακάκια, κάθομαι μαζί με τις σκέψεις μου (και όταν λέω σκέψεις , εννοώ το κινητό μου), απολαμβάνοντας τη μοναχικότητά μου. Η γυναίκα μου με έχει πάρει είδηση κι έτσι κάποιες φορές με προλαβαίνει. «Πάω να ετοιμάσω το μπάνιο του Χανκ» λέει και μου σπαράζει την καρδιά. Αλλά είναι μία στρέιτ γυναίκα που κοινωνι­ κοποιήθηκε τον προηγούμενο αιώνα κι έτσι χάνει την ευκαιρία. Ανοίγει τη βρύση της μπανιέρας, αλλά αντί να καταπιαστεί με το κινητό της περιμένοντας να γεμίσει, κάνει κάτι λογικό, όπως το να βάζει πλυντήριο. Ή κάτι ανεξήγητο, όπως το να επιστρέφει στο δωμάτιο που είναι τα παιδιά για να… τα επιβλέπει; Ξέρω ότι θα έπρεπε να με πειράζει αυτό. Και όντως με πειράζει. Αλλά όχι για τον λόγο που θα έπρεπε να με πειράζει. Η μοναχικότητα είναι η μεγαλύτερη πολυτέλεια που μπορούμε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας. Θα πρέπει να την απολαμβάνουμε. Καλύτερα να το κάνει η Τζούλι παρά εγώ. Αν δεν το κάνει όμως εκείνη, τότε ας το κάνω εγώ. Ναμε λοιπόν καθισμένος στο δάπεδο τουμπάνιου, με την αμυ­ δρή αντίληψη ότι η τρέλα του κάτωορόφου είναι πιο τρελή απ’ ό,τι συνήθως. Ο Χανκ (πέντε ετών) κλαψουρίζει στη διαπασών, άρα πρέπει να είναι κάτι σοβαρό (και όταν λέω σοβαρό , εννοώ ασήμα- ντο ). Όταν η στάθμη του νερού έχει φτάσει στο απροχώρητο, κλεί­ νω τη βρύση και κάνω την ηρεμία μου κομμάτια. «Χανκ, το μπάνιο είναι έτοιμο» φωνάζω προς τις σκάλες. Απάντηση καμία. «ΧΑΝΚ, ΤΟ ΜΠΑΝΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟ!» φωνάζω καλύπτοντας τα δικά του ξεφωνητά. «ΧΑΝΚ, ΤΟΜΠΑΝΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟ!» μεταβιβάζει την πληρο­ φορία ο Ρεξ, με μεγάλη ικανοποίηση.