To παιχνίδι της φιλοσοφίας (Πώς τα παιδιά μάς βοηθούν να κατανοήσουμε τον κόσμο)
39 1 ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ Λ ατρεύω να κάνω μπάνιο. Όχι τον εαυτό μου φυσικά. Είμαι ένας στρέιτ άντρας που κοινωνικοποιήθηκε τον περασμένο αιώνα και άρα δεν κάνω αφρόλουτρα ο ίδιος. Όπως επίσης δεν εκφράζωόλο το εύρος των ανθρώπινων συναισθημάτων. Αλλά τα παιδιά μου κάνουν μπάνιο και κάποιος πρέπει να τα πλένει. Τα περισσότερα βράδια φροντίζω αυτός ο κάποιος να είμαι εγώ. Γιατί; Επειδή το λουτρό είναι στον πάνω όροφο. Και ο κάτω όρο φος είναι ένα διαολεμένο τρελοκομείο. Όσο κουράζονται τα παι διά, η κινητική τους ενέργεια αυξάνει και ο αυτοέλεγχός τους αυ τοκαταστρέφεται. Η φασαρία ανταγωνίζεται μια ροκ συναυλία. Ο ένας φωνάζει επειδή είναι ώρα να μελετήσει πιάνο ή επειδή δεν προλαβαίνει πια ναμελετήσει πιάνο. Ήεπειδήδενφάγαμε επιδόρ πιο ή επειδή φάγαμε τελικά επιδόρπιο αλλά του λέρωσε την μπλούζα. Ή απλώς επειδή πρέπει πάντα να ακούγεται κάποιος να φωνάζει. Τα ξεφωνητά είναι η κοσμολογική σταθερά. Άρα κι εγώδραπετεύω. «Πάωνα ετοιμάσω το μπάνιο του Χανκ» λέω και ανεβαίνω τρέχοντας τις σκάλες, οδεύοντας προς το καλύ τερο κομμάτι της μέρας μου. Κλείνω την πόρτα, ανοίγω τη βρύση και ρυθμίζωτηθερμοκρασία. Όχι πολύ ζεστό, όχι πολύ κρύο. Πίσω μπρος το ρουμπινέ, νομίζοντας ότι θα μπορούσα να το πετύχω. Αλλά να είστε βέβαιοι: το νερό θα είναι πολύ ζεστό. Ήπολύ κρύο. Ή
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=