To παιχνίδι της φιλοσοφίας (Πώς τα παιδιά μάς βοηθούν να κατανοήσουμε τον κόσμο)

ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ 43 Του εξήγησα: «Όχι, δεν έχεις δικαίωμα πάνω στον Ρεξ. Εκείνος αποφασίζει αν θέλει να παίξει ή όχι. Δεν έχουμε δικαίωμα πάνω στους άλλους ανθρώπους εκτός αν μας υποσχεθούν κάτι». Ίσως και να είναι υπεραπλουστευμένο όλο αυτό. Είναι φορές που αξιώνουμε πράγματα από τους άλλους ακόμα κι όταν δεν μας έχουν υποσχεθεί κάτι. Αλλά αποφάσισα να μην περάσω σε μια πιο λεπτομερή συζήτηση παρά μόνο όταν ο μαθητής μου θα ήταν λι­ γότερο εκτός εαυτού. Αντί γι’ αυτό, μιλήσαμε για το τι μπορούσε να κάνει μόνος του ο Χανκ όταν ο Ρεξ ήθελε να διαβάσει. * * * Ακροβατώντας ανάμεσα στα δάκρυά του, ο Χανκ έκανε μια οξυ­ δερκή παρατήρηση σχετικά με τα δικαιώματα. Ξεκίνησε ρωτώ­ ντας αν θα μπορούσε κάποιος να πάρει τον Τιγρούλη χωρίς την άδειά του. Και είπα όχι. Αλλά ένα κλάσμα του δευτερολέπτου αρ­ γότερα το σκέφτηκε καλύτερα. Θα μπορούσε κάποιος να πάρει τον Τιγρούλη χωρίς την άδειά του. Μάλιστα, ο Χανκ είχε μόλις κά­ νει το ίδιο στον Ρεξ. Ό,τι είναι ο Τιγρούλης για τον Χανκ είναι η Καμηλοπαρδαλούλα για τον Ρεξ. (Πριν σπεύσετε να κατακρίνετε τις συμβάσεις ονοματοδοσίας των αγοριών μου, σας πληροφορώ ότι εγώ ήμουν ακόμα λιγότερο δημιουργικός· οι σύντροφοι της ζωής μου ήταν η Μαϊμού και η Καμηλοπάρδαλη.) Όταν ο Χανκ πρωτόμαθε να μπουσουλάει, τρύπωνε στο δωμάτιο του Ρεξ με κάθε ευκαιρία, στερέωνε την Καμηλοπαρδαλούλα κάτω από το πιγούνι και γινόταν καπνός όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Ο Ρεξ είχε δικαίωμα πάνω στην Καμηλοπαρδαλούλα, ακριβώς όσο και ο Χανκ έχει δικαίωμα πάνω στον Τιγρούλη. Αλλά ο Χανκ μπορούσε να πάρει την Καμηλοπαρδαλούλα και όντως το έκανε. Τι μας λέει αυτό για τα δικαιώματα; Ότι το δικαίωμα του Χανκ πάνω στον Τιγρούλη προστατεύει το γεγονός ότι είναι δικός του. Αλλά η προστασία που παρέχει το δικαίωμα δεν αφορά το φυσικό