Το παιδί της τρικυμίας

T O Π Α Ι Δ Ι Τ Η Σ Τ Ρ Ι Κ Υ Μ Ι Α Σ | 2 9 ήταν λογικό να είναι — ναυαγισμένη, να τρέχει μετά σ’ όλο το νησί δώδεκα χρόνια, το πιθανότερο ξυπόλυτη, γιατί πού να βρει παπούτσια; Οι πατούσες των ποδιών της θα πρέπει να ήταν σαν σόλες από μπότες. Έπειτα από εξαντλητική έρευνα,στη διάρκεια της οποίας είχε απορρίψει τις απλώς νεαρές και απλώς χαριτωμένες,είχε διαλέ- ξει για τον ρόλο μια πρώην αθλήτρια της ενόργανης για παιδιά που είχε κατακτήσει μέχρι και αργυρό στο πρωτάθλημα Βόρειας Αμερικής και είχε γίνει δεκτή στη Σχολή Εθνικού Θεάτρου: ένα δυνατό,λυγερό αδέσποτο,που μόλις άρχιζε ν’ ανθίζει.Ανν-Μαρί Γκρίνλαντ την έλεγαν. Ήταν τόσο ενθουσιώδης,με τόση ενέργεια: Ζήτημα αν είχε κλείσει τα δεκάξι. Είχε κάνει ελάχιστη θεατρική εξάσκηση,αλλά οΦίλιξ ήξερε ότι μπορούσε να της αποσπάσει ό,τι ήθελε.Μια ερμηνεία τόσοφρέσκια,που δεν θαήταν καν ερμηνεία. Θα ήταν πραγματικότητα.Μέσα απ’ αυτή η Μιράντα του θα επέ- στρεφε στη ζωή. Ο ίδιος ο Φίλιξ θα έπαιζε τον Πρόσπερο,τον στοργικό πατέρα της. Προστατευτικός — υπερπροστατευτικός ίσως, αλλά μόνο επειδή δρούσε για το συμφέρον της κόρης του.Και σοφός · σοφό- τερος από τον Φίλιξ.Αν και ακόμα και ο σοφός Πρόσπερος είχε βλακωδώς εμπιστευτεί τους κοντινούς του ανθρώπους και είχε ρίξει όλο του σχεδόν το ενδιαφέρον στην τελειοποίηση της μαγι- κής τέχνης του. Ο μαγικός μανδύας του Πρόσπερου θα ήταν φτιαγμένος από ζώα — όχι πραγματικά ή και ρεαλιστικά ζώα,αλλά από λούτρινα παιχνίδια από τα οποία θα είχε αφαιρεθεί το παραγέμισμα και