Το παιδί της τρικυμίας

2 8 | M A R G A R E T A T W O O D ΗΜιράντα θα γινόταν η κόρη που δεν είχε χαθεί · που σαν προ- στατευτικό αγγελούδι θα ενθάρρυνε τον εξόριστο πατέρα της κα- θώς η τρύπια τους βάρκα θα βολόδερνε στη σκοτεινή θάλασσα · που δεν είχε πεθάνει, αλλά είχε μεγαλώσει και είχε γίνει μια αξιαγάπητη κοπέλα.Αυτόπου δεν μπορούσε να έχει στη ζωήμπο- ρούσε παρ’ όλ’ αυτά να το βλέπει φευγαλέα μέσα από την τέχνη του: ίσα ίσα μια ματιά,με την άκρη του ματιού. Θα δημιουργούσε το κατάλληλο σκηνικό γι’ αυτή την αναγεν- νημένηΜιράντα που ήθελε ναφέρει στη ζωή.Θα ξεπερνούσε τον εαυτό του. Θα έφτανε στα άκρα,θα στραμπούλαγε την πραγματι- κότηταώσπου να τηνκάνει ναστριγκλίσει.Υπήρχε μιαπυρετώδης απόγνωση σ’ αυτές τις προσπάθειές του πριν από τόσον καιρό, αλλά μήπως η καλύτερη τέχνη δεν έχει απόγνωση στον πυρήνα της; Δεν ήταν πάντα πρόκληση στον Θάνατο; Ένα περιφρονητικό μεσαίο δάχτυλο στο χείλος της αβύσσου; Τον Άριέλ του, είχε αποφασίσει, θα τον έπαιζε ένας τραβεστί με ξυλοπόδαρα που θα μεταμορφωνόταν σε γιγάντια πυγολαμπί- δα τις σημαντικές στιγμές.Ο Κάλιμπάν του θα ήταν ένας ψωρα- λέος άστεγος —μαύρος ή ίσως ιθαγενής— και παραπληγικός επίσης, που θα περιφερόταν στη σκηνή πάνω σ’ ένα πελώριο σκέιτμπορντ. Ο Στέφανος και ο Τρίνκουλος; Δεν τους είχε επε- ξεργαστεί τελείως ακόμη,αλλάθαυπήρχαν σίγουρακαπέλαμελόν και πεοδόχες.Και τζάγκλινγκ: ΟΤρίνκουλος θα έπαιζε στον αέρα διάφορα πράγματα που θα μπορούσε να βρίσκει στην παραλία του μαγικού νησιού,όπως καλαμάρια. ΗΜιράντα του θα ήταν υπέροχη.Θα ήταν ένα αγρίμι,όπως θα