Το παιδί της τρικυμίας

2 6 | M A R G A R E T A T W O O D ήξερε ως τότε ότι ήταν ικανός για τέτοιου είδους αγάπη.Εκεί που ανακάλυπτε τις αρετές της,εκεί που άρχιζε να τη γνωρίζει πραγ- ματικά, εκείνη πέθανε από καλπάζουσα λοίμωξη από σταφυλό- κοκκο αμέσως μετά τη γέννα.Συμβαίνουν αυτά,παρά τη σύγχρο- νη ιατρική. Ακόμη προσπαθεί να θυμηθεί την εικόνα της, να τη ζωντανέψει στα μάτια του άλλη μια φορά,αλλά με τα χρόνια έχει απομακρυνθεί απ’ αυτόν, έχει ξεθωριάσει σαν παλιά πολαρόιντ. Τώρα πια δεν είναι παρά ένα περίγραμμα · ένα περίγραμμα που το γεμίζει με τη θλίψη του. Έμεινε λοιπόν μόνος του με τη νεογέννητη κόρη του,τηΜιρά- ντα.Μιράντα: Ποιο άλλο όνομα να ’δινε σ’ ένα ορφανό από μητέ- ρα κοριτσάκι μ’ έναν μεσήλικα,στοργικό πατέρα; Αυτή ήταν που τον εμπόδισε να βουλιάξει στο χάος. Είχε αντέξει όσο καλύτερα μπορούσε,δηλαδή όχι και τόσο καλά · παρ’ όλ’ αυτά,τα είχε κατα- φέρει.Προσέλαβε ανθρώπους για βοήθεια,φυσικά—χρειαζόταν μερικές γυναίκες, αφού δεν είχε ιδέα για την πρακτική πλευρά της φροντίδας ενός μωρού και λόγω της δουλειάς του δεν μπο- ρούσε να βρίσκεται κοντά στη Μιράντα όλη την ώρα.Αλλά κάθε ελεύθερη στιγμή του την αφιέρωνε σ’ εκείνη.Αν και δεν υπήρχαν πολλές ελεύθερες στιγμές. Είχε μαγευτεί απ’ αυτήν ευθύς εξαρχής. Είχε σαστίσει, είχε απορήσει. Τόσο τέλεια, τα δάχτυλα των χεριών της, των ποδιών της, τα μάτια της! Χάρμα οφθαλμών! Μόλις θ’ άρχιζε να μιλάει, θα την έπαιρνε μάλιστα και στο θέατρο · τόσο λαμπερή ήταν.Θα καθόταν εκεί,θα τα αντιλαμβανόταν όλα,χωρίς να στριφογυρίζει ή να βαριέται όπως θα ’κανε ένα νιάνιαρο ούτε δυο χρονών καλά