Το παιδί του Διαβόλου

Π Ε Τ Ρ Ο Σ Τ Α Τ Σ Ο Π Ο Υ Λ Ο Σ [ 20 ] είχε τρία τέσσερα πίεση… Τον άνοιξα πριν καλά καλά τελειώσει η νάρκωση». «Είχε πέσει η πίεση» επαναλαμβάνει μηχανικά η Στε­ φανίδου «σχεδόν δεν είχε σφυγμό–». «–διότι είχε σπάσει η αορτή» επεξηγεί ο γιατρός. «Η αορτή είναι το μεγάλο κανάλι που φεύγει από την καρδιά και πάει το αίμα προς το κεφάλι, προς τα πόδια, προς τα όργανά μας…Αυτό είχε σπάσει και είχε γεμίσει με αίμα η περικαρδιακή κοιλότητα. Κάθε όργανο στον οργανισμό μας είναι περιγεγραμμένο από μια κοιλότητα. Εκεί είχε πάει το αίμα κι έπνιγε την καρδιά». «Και όταν λέτε “πριν καλά καλά τελειώσει η νάρκωση”;» «Του έδινε ο αναισθησιολόγος το φάρμακο από πάνω κι εγώ παράλληλα έκανα την τομή». «Αισθάνθηκε κάτι εκείνη την ώρα;» Ο Λυμπεριάδης χαμογέλασε. «Νομίζω πως όχι». «Αυτό το “νομίζω”» ανταπέδωσε αμήχανα το χαμόγελο η Τατιάνα «είναι λίγο… Εκείνη την ώρα, όμως, κόψατε όσο πιο γρήγορα μπορούσατε». «Ακριβώς». «Εάν δεν έμπαινε στο χειρουργείο τόσο γρήγορα–» «Είχε τελειώσει». «Δεν θα ζούσε τώρα, έτσι;» «Είχε τελειώσει. Ή αν κάναμε περαιτέρω εξετάσεις. Είχε τελειώσει». «Θα σας έμενε πάνω στον τομογράφο». «Φυσικά, φυσικά… Και με το που τον ανοίξαμε, λίγο που άνοιξα το περικάρδιο, γέμισε ο κόσμος αίμα».