Το παιδί του Διαβόλου

[ 15 ] Τ Ο Π Α Ι Δ Ι Τ Ο Υ Δ Ι Α Β Ο Λ Ο Υ προσγείωσης με την εμφάνιση του αληθινού μου πατέρα, που τη βλέπω όλο και πιο χλωμή, αποδέχομαι τον προσω­ ρινό, που στο κάτω κάτω είναι και μια διεθνής σελέμπριτι. Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, έτσι δεν λένε; Πέρα από την πλάκα. Η αλήθεια είναι ότι πριν από μια πενταετία βρέθηκα πολύ κοντά στο σημείο να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι εάν υπάρχει Θεός, εάν υπάρχει Διάβολος κι εάν όσοι εμφανίζονται τεθλιμμένοι στην κηδεία σου πάνε ένα στενό παρακάτω και ξεκαρδίζονται. Λίγα λεπτά της ώρας με απομάκρυναν επί χρόνια από την ευχάριστη θέση να λύσω μεμιάς όλες μου τις απορίες. Από εκεί κρίνω σκό­ πιμο να ξεκινήσω την αφήγησή μου. Από τον όχι και τόσο μακρινό Οκτώβριο του 2019.