Το παιδί και ο Άγγελος

18 ΑΛΕΞΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ Ήταν μια παραφωνία, μια εξαίρεση, καθώς τα υπόλοιπα δέντρα ορθώνονταν γύρω του, γεμάτα ζωή, με τους κορμούς τους λείους και τα κλαδιά τους να απλώνονται ελεύθερα. Οι χυμοί τους κυλούσαν ήσυχα, επιβεβαιώνοντας ότι η ζωή συνεχιζόταν, αδιάφορη για τις παλιές πληγές. Κι όμως, η φύση δεν βιαζόταν να αποκαλύψει τα μυστικά της. Το τοπίο γύρω από την πινακίδα φαινόταν αιώνιο και ευμετάβλητο ταυτόχρονα, περιέχοντας όλες τις πιθανότητες. Τα πάντα συνυπήρχαν, χωρίς αποκλεισμούς, λες και ανήκαν σε ένα αόρατο πλέγμα, όπου κάθε στοιχείο, όσο μικρό ή φθαρμένο κι αν ήταν, είχε τη θέση του.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=