Το όπιο του λαού - Μια ανορθόδοξη προσέγγιση

[ 61 ] Τ Ο Ο Π Ι Ο Τ Ο Υ Λ Α Ο Υ ΙΙ Στην ορθόδοξη εκκλησιαστική ιεραρχία υπέρτατος όλων είναι ο εκάστοτε οικουμενικός πατριάρχης. Οι διάφοροι πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι και μητροπολίτες κατατάσσο- νται με βάση ένα πολύπλοκο, ομιχλώδες σύστημα, στο οποίο η αυτοκέφαλη Ελλαδική Εκκλησία κατέχει την εν- δέκατη θέση. Όμως στην Ελλάδα το ποιος κόβει πρώτος το νήμα –τουλάχιστον στη συνείδηση της ελληνικής κοινής γνώμης– είναι πεντακάθαρο: σε όλα τα πρόσφατα γκάλοπ ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος διατηρεί σταθερό προβά- δισμα έναντι του πατριάρχη Βαρθολομαίου. Προηγείται κατά δέκα ποσοστιαίες μονάδες. Είκοσι επτά στους εκατό συμπολίτες μας πιστεύουν ότι το Άγιο Πνεύμα φωτίζει την κρίση του αρχιεπισκόπου, ενώ μονάχα δεκαεπτά στους εκατό θεωρούν ότι δεν ξεμύτισε από το κλουβί του στο Φανάρι. Σε κάθε άλλη περίπτωση, ο διαιτητής –ο απόστο- λος Ανδρέας, άραγε, ή ο απόστολος Παύλος;– θα ανακή- ρυσσε νικητή «στα σημεία» τον Χριστόδουλο. Είναι μια νίκη που πολύ θα την επιθυμούσε ο βαρέων βαρών της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ιδίως έπειτα από το στραπάτσο με τις ταυτότητες. Τι εμποδίζει τον διαιτητή να κηρύξει τη λήξη του αγώ- να; Γιατί προτιμάει να ταλανίζει τους δύο πυγμάχους στο κανναβάτσο; Ορισμένες παράμετροι που εμείς οι ελλαδίτες φίλαθλοι αγνοούμε ακούσια ή εκούσια υποτιμούμε: Κατά πρώτον, η συμπαράσταση προς τον Χριστόδουλο δεν ηχεί τόσο εκκωφαντικά όσο στο παρελθόν. Μολονότι προηγεί-