Το όπιο του λαού - Μια ανορθόδοξη προσέγγιση

[ 59 ] Τ Ο Ο Π Ι Ο Τ Ο Υ Λ Α Ο Υ ταβολές. Προέρχονταν από μεγαλοαστικές οικογένειες, με αγνωστικιστικές, ανεξίθρησκες, αν όχι αθεϊστικές κα- ταβολές. Ορισμένοι μάλιστα (οι πιο φιλόδοξοι ή οι πιο οπτιμιστές) πρωτοστάτησαν στο θνησιγενές κίνημα των νεο-ορθοδόξων. Τι διάβολο αναζητούσαν στα κάστρα του ανορθολογισμού; Τότε δεν ήξερα, τώρα υποψιάζομαι. Τη διαρκή μετάθεση. Τη θυσία του παρόντος στο μέλλον. Όταν αποκαλύφτηκε πως οι αδελφοί Ξηροί είναι πα- παδοπαίδια, ήμουν πλέον έτοιμος να το χωνέψω. ΟΜολώχ του μέλλοντος χρειάζεται καθημερινά τροφή για να χορ- τάσει – και άνθρωποι με θρησκευτική προπαιδεία, χριστια- νοί ή κομμουνιστές, αγιογράφοι ή κακογράφοι, είναι πλή- ρως συμφιλιωμένοι με την αναγκαιότητα αυτού του κανι- βαλισμού. Μονάχα που οΜολώχ του μέλλοντος με οδηγεί συνειρμικά στονΜολώχ της ασφάλτου. Στον χριστιανισμό ανθούν οι αιρέσεις. Το ίδιο και στον κομμουνισμό. Κανένας όμως δεν διανοήθηκε να αμφισβητήσει την πιο ανελαστική δογματική: τον ΚώδικαΟδικής Κυκλοφορίας. Κανένας δεν προτείνει, όποτε ανάβει κόκκινο, άλλοτε να περνάς και άλλοτε να μην περνάς – τουλάχιστον, κανένας με σώας τας φρένας. Είναι τόσο δύσκολο –ανεξαρτήτως πεποιθήσεων– να εφαρμόσουμε έναν Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας στις μεταξύ μας σχέσεις; Μήπως παραείμαι αφελής; Μήπως έπρεπε να υλοποιήσω το παιδικό μου όνειρο; Να γίνω τρο- χονόμος; 24 Απριλίου 2003