Το όνομά μου είναι Σάιλοκ

1 6 | H O WA R D J A C O B S O N κατάστημα. Όταν γύρισαν στο σπίτι,αστειεύτηκε σχετικά μ’ αυ- τό στον πατέρα του. «Μην κοροϊδεύεις τη μητέρα σου» του είπε ο πατέρας του. «Αν είπε ότι είδε τον Χίτλερ, είδε τον Χίτλερ. Η θεία σου η Άνι πέρσι έπεσε πάνω στον Στάλιν στην αγορά του Στόκπορτ κι εγώ, όταν ήμουν στην ηλικία σου, είδα τον Μωυσή να κάνει βαρκάδα στη λίμνη του Χίτον Παρκ». «Αποκλείεται να ήταν αυτός» είπε ο Στρούλοβιτς.«ΟΜωυσής θα είχε κόψει το νερό στα δυο». Εξυπνάδα για την οποία τον είχαν στείλει στο δωμάτιό του. «Εκτός κι αν ήταν ο Νώε» φώναξε ο Στρούλοβιτς από την κο- ρυφή της σκάλας. «Και γι’ αυτό» είπε ο πατέρας του «θα μείνεις νηστικός». Αργότερα η μητέρα του του έφερε κρυφά ένα σάντουιτς, όπως θα είχε κάνει η Ρεβέκκα για τον Ιακώβ. Ο ηλικιωμένος Στρούλοβιτς κατανοεί καλύτερα την εβραϊκή φαντασία — πώς καταργεί τα χρονολογικά και τα τοπογραφικά όρια,γιατί δεν αφήνει ποτέ το παρελθόν στα περασμένα και για- τί η μητέρα του πιθανότατα να είχε δει τον Χίτλερ.Δεν είναι ταλ- μουδιστής, αλλά αραιά και πού διαβάζει καμιά σελίδα από μια μικρή ανθολογία με τα καλύτερα κομμάτια. Το καλό με το Ταλ- μούδ είναι ότι επιτρέπει σ’ έναν ριζοσπάστη αντιρρησία,όπως κι αυτός, να τσακώνεται κατά πρόσωπο μ’ άλλους ριζοσπάστες αντιρρησίες που έχουν πεθάνει από καιρό. Τι είπατε ότι πιστεύετε, Ράμπα μπαρ Ναχμάνι; Να πάτε να γαμηθείτε!