Το όνομά μου είναι Σάιλοκ

T O O N O M A M O Y Ε Ι Ν Α Ι Σ Α Ϊ Λ Ο Κ | 1 5 λεγόταν Λέα. Όμως το όνομα ετούτης της Λέα γεννά έναν ακα- τάβλητο αυτοοικτιρμό∙ ο Στρούλοβιτς, ειδήμων της συζυγικής θλίψης και της πατρικής οργής, δεν έχει την παραμικρή αμφι- βολία.Η Λέα,που αγόρασε στον Σάιλοκ ένα δαχτυλίδι την εποχή που ερωτοτροπούσαν. Η Λέα, που η κόρη της η Τζέσικα έκλεψε αυτό το δαχτυλίδι για ν’ αγοράσει μια μαϊμού.Η Τζέσικα,το πρό- τυπο της δολιότητας. Ούτε για ολόκληρη αγέλη πιθήκων δεν θ’ αποχωριζόταν αυτό το δαχτυλίδι ο Σάιλοκ. Ούτε κι ο Στρούλοβιτς. Να που το «εμείς» κάτι σημαίνει για τον Στρούλοβιτς,εντέλει. Η πίστη που παραβιάζει η Τζέσικα είναι η δική του πίστη. Αυτά είναι, εν πάση περιπτώσει, τα μόνα στοιχεία αναγνώρι- σης που χρειάζεται ο Στρούλοβιτς. Σε κάτι τέτοια είναι ξεροκέ- φαλος. Ο Σάιλοκ είναι εδώ φυσικά, ανάμεσα στους νεκρούς. Εκείνος γιατί δεν ήταν; Στα έντεκά του χρόνια,μ’ ένα πρόωρο μουστάκι,πιο έξυπνος απ’ όσο θα περίμενε κανείς,ψώνιζε με τη μητέρα του σ’ ένα πολυκα- τάστημα,όταν εκείνη είδε τον Χίτλερ ν’ αγοράζει άφτερ σέιβ. «Γρήγορα, Σάιμον!» τον πρόσταξε. «Τρέξε να φέρεις έναν αστυνόμο, εγώ θα μείνω εδώ για να σιγουρευτώ πως δεν θα την κοπανήσει». Κανένας αστυνομικός όμως δεν θα πίστευε ότι ο Χίτλερ βρι- σκόταν στο κατάστημα και ότι, τελικά, ξέφυγε από την άγρυπνη παρακολούθηση της μητέρας του Στρούλοβιτς. Ούτε ο Στρούλοβιτς είχε πιστέψει ότι ο Χίτλερ βρισκόταν στο