Το όνομά μου είναι Σάιλοκ

1 2 | H O WA R D J A C O B S O N βλων και έργων αγγλο-εβραϊκής τέχνης του εικοστού αιώνα, το πάθος για τον Σαίξπηρ (την ιδιοφυΐα του οποίου καθώς και την όψη σεφαραδίτη νταή κάποτε νόμιζε πως μπορούσε να εξηγή- σει μονάχα επειδή οι πρόγονοί του είχαν αλλάξει το όνομά τους, που ήταν Σαπίρο,αλλά τώρα πια δεν είναι σίγουρος),διδακτορι- κά τιμής ένεκεν από πανεπιστήμια στο Λονδίνο, στο Μάντσε- στερ και στο Τελ Αβίβ (αυτό του Τελ Αβίβ είναι κάτι για το οποίο ακόμη δεν είναι σίγουρος) και μια κόρη εκτός ελέγχου. Βρίσκε- ται εδώ για να ρίξει μια ματιά στην πέτρα που έχει πρόσφατα τοποθετηθεί στην κεφαλή του τάφου της μητέρας του,τώρα που έχουν παρέλθει δώδεκα μήνες πένθους. Δεν την έχει πενθήσει συνειδητά στη διάρκεια αυτής της περιόδου. Παραήταν απα- σχολημένος με το ν’ αγοράζει και να δανείζει έργα τέχνης∙ παρα- ήταν απασχολημένος με τα ιδρύματα και τις δωρεές του,ή με το «ευεργετείν»,όπως το ονόμαζε η μητέρα του μ’ ένα μείγμα περη- φάνιας και ανησυχίας (δεν τον ήθελε να σκοτώνεται να μοιράζει χρήματα)∙ παραήταν απασχολημένος με το να εκτελεί λογαρια- σμούς με το μυαλό του∙ παραήταν απασχολημένος με την κόρη του—ωστόσο σκοπεύει να επανορθώσει.Ποτέ δεν είναι αργά να γίνει καλύτερος γιος. Ήκαλύτερος πατέρας.Μπορεί,άραγε,στην πραγματικότητα να ετοιμάζεται να πενθήσει την κόρη του; Συμβαίνουν αυτά στις οικο- γένειες.Οπατέρας του τον είχε πενθήσει για ένα διάστημα.«Γιαμέ- να είσαι νεκρός!» Και γιατί; Εξαιτίας του θρησκεύματος της νύφης του.Κι ας μην ήταν ο ίδιος ούτε κατά διάνοια θρησκευόμενος. «Κάλλιο να ’πεφτες νεκρός στα πόδια μου…»