Το νησί των πιγκουίνων (Μεταίχμιο Pocket)

[ 24 ] λια µπήκε στην πέτρινη σκάφη που σιγά σιγά τον µετέφερε στο νησί Εντίκ. Το νησί το χτυπάει συνεχώς ο άνεµος. Εκεί φτωχοί άνθρωποι ψαρεύουν ανάµεσα στις σχισµές των βράχων και καλλιεργούν µε κόπο λαχανικάστα γεµάταµε άµµο και βότσαλαπεριβόλια, ταοποία προστατεύονται από ξηρούς πέτρινους τοίχους και φράχτες από θάµνους.Μιαόµορφησυκιάορθωνότανσεµιακοιλότητατουνησιού και άπλωνε τα κλαδιά της. Οι κάτοικοι του νησιού τη λάτρευαν. Ο άγιος Μαέλ τούς είπε: «Λατρεύετε αυτό το δέντρο επειδή είναι όµορφο. Αυτό δείχνει πως είστε ευαίσθητοι στην οµορφιά. Εγώλοιπόν θασας αποκαλύψω την κρυµµένη οµορφιά». Τους κήρυξε το Ευαγγέλιο και, αφού τους δίδαξε, τους βάφτισε µε νερό κι αλάτι. Τα νησιά του Μορµπιάν τότε ήταν περισσότερα απ’ ό,τι είναι σήµερα, γιατί πολλά βυθίστηκαν στη θάλασσα. ΟάγιοςΜαέλ κήρυ- ξε το Ευαγγέλιο σε εξήντα. Έπειτα µε τη σκάφη του από γρανίτη ανέπλευσε το ποτάµι τουΟρεΐ. Και έπειτα από τρίωρο ταξίδι πάτησε το πόδι του στη στεριά µπροστά σ’ένα ρωµαϊκό σπίτι. Από την καµι- νάδα έβγαινε λίγος καπνός. Ο άγιος άνθρωπος πέρασε το κατώφλι µε µωσαϊκό που παρίστανε έναν σκύλο, µε τα πίσω πόδια του τε- ντωµένα και τα χείλη του ανασηκωµένα.Τον υποδέχτηκε ένα ζευγά- ρι ηλικιωµένων, ο Μάρκος Κοµπάµπος και η Βαλέρια Μέρενς που ζούσαν εκεί µε τα προϊόντα της γης τους. Την εσωτερική αυλή πε- ριέβαλλε µια στοά της οποίας οι κολόνες ήταν βαµµένες κόκκινες από κάτω µέχρι τη µέση. Ένα σιντριβάνι από κοχύλια ακουµπούσε στον τοίχο και κάτω από τη στοά ορθωνόταν ένας βωµός µε ένα κοίλωµα, όπου ο οικοδεσπότης είχε τοποθετήσει µικρά πήλινα εί-