Το νησί των αρουραίων: Ιστορίες

30 Τ Ο Ν Η Σ Ι Τ Ω Ν Α Ρ Ο Υ Ρ Α Ι Ω Ν είχαν αρχίσει να ξηλώνονται. Μπορεί η κυβέρνηση, το κοινοβούλιο και τα δικαστήρια να εξακολουθούσαν να λειτουργούν κατά κάποιον τρόπο, ήταν όμως μόνο θέμα χρόνου να πάψει η αστυνομία να μπορεί να επιβάλλει τους νόμους και τις δικαστικές αποφάσεις, οι δεσμοφύ­ λακες να υπηρετούν το σωφρονιστικό σύστημα και οι ένοπλες δυνάμεις να παραμένουν πιστές. Το κοινοβούλιο είχε ήδη εκχωρήσει εκτεταμένες εξουσίες στους ανώτα­ τους στρατιωτικούς για να μπορούν να υπερασπίζονται το δικαίωμα στην ιδιοκτησία –ή τη δημόσια περιουσία, τουλάχιστον–, και υπό άλλες συνθήκες κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα κατάλυσης της εξου­ σίας από μια μικρή ομάδα αξιωματικών. Άλλωστε, μια δικτατορία –όπως μας διδάσκει και η πολιτική φιλοσοφία του Λεβιάθαν– είναι καλύτερη από την αναρχία. Όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Αντιθέτως, στρατιώτες και αξιω­ ματικοί στρατολογήθηκαν από τις πλούσιες ιδιωτικές πολιτοφυλακές, απ’ όπου κέρδιζαν πενταπλάσια χρήμα­ τα απ’ ό,τι λάμβαναν ως επαγγελματίες στρατιωτικοί. Ακόμα κι εμείς, που δεν ήμασταν τόσο πλούσιοι, αρ­ χίσαμε να παίρνουμε προφυλάξεις για να υπερασπίσου­ με ό,τι μας ανήκε. Αυτό που νομίζαμε ότι μας ανήκε. Προετοιμαζόμασταν για τα χειρότερα. Αλλά τίποτα δεν θα μπορούσε να μας έχει προετοι­ μάσει για όσα πραγματικά συνέβησαν. Και να με τώρα, στέκομαι εδώ, στην κορυφή του ου­ ρανοξύστη, αφουγκραζόμενος την άφιξη του ελικοπτέ­ ρου, με τη γεύση του σκοινιού ακόμη στο στόμα, τη μυ