Το νησί των αρουραίων: Ιστορίες

28 Τ Ο Ν Η Σ Ι Τ Ω Ν Α Ρ Ο Υ Ρ Α Ι Ω Ν επιζήσει ακόμα και σ’ αυτούς τους καιρούς χωρίς τη δική σου βοήθεια. Ότι μπορεί να είναι ανεξάρτητος, να ηγηθεί άλλων. Όπως εσύ». «Χμ» είπε ο Κόλιν κοιτάζοντάς με. «Δηλαδή δεν πι­ στεύεις ότι το κάνει απλώς επειδή το γουστάρει». «Ποιο πράγμα γουστάρει;» «Το χάος, το να ληστεύει και να σπάει και να λεηλα­ τεί. Το να καταστρέφει». «Δεν ξέρω» είπα. Και όντως δεν ήξερα. Καθώς ο κόσμος ξηλωνόταν γύρω μας, η Χάιντι, η Έιμι κι εγώ προσπαθούσαμε να ζήσουμε μια όσο πιο φυσιολογική ζωή γινόταν στο Νταουντάουν. Η Χάιντι κι εγώ γνωριστήκαμε όταν σπουδάζαμε και οι δυο στη Νομική. Τα πράγματα είχαν εξελιχθεί πολύ εύκολα. Μας πήρε δύο βράδια για να συνειδητοποιήσου­ με ότι ήμασταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον και άλλα δύο χρόνια για να το επιβεβαιώσουμε. Συνεπώς δεν είχαμε να αναρωτηθούμε και για πολλά πράγματα. Παντρευτήκαμε και τρία χρόνια αργότερα αποκτήσαμε την Έιμι. Θέλαμε να κάνουμε και άλλα παιδιά, αλλά χρειάστηκαν τελικά δεκατέσσερα χρόνια μέχρι να γεν­ νηθεί ο μικρός μας, ο Σαμ, που σύντομα θα κλείσει τα τέσσερα. Όταν o ιός σάρωσε τα πάντα και η πόλη μπήκε σε λοκντάουν, η εταιρεία στην οποία δούλευε η Χάιντι φα­ λίρισε και καταλάβαινε ότι θα ήταν αδύνατον να ξανα­ βρεί δουλειά σε έναν τομέα που ξαφνικά είχε πάει από