Το νησί των αρουραίων: Ιστορίες

26 Τ Ο Ν Η Σ Ι Τ Ω Ν Α Ρ Ο Υ Ρ Α Ι Ω Ν διάδρομο έξω από το δωμάτιο της Έιμι. Εκείνος επέμε­ νε να μπει μέσα κι εκείνη προφανώς του απαγόρευε την είσοδο. «Αυτό το σπίτι μάς ανήκει, όλα αυτά είναι δικά μου, οπότε άσε με να μπω, αλλιώς θα σας πετάξουμε έξω κι ο μπαμπάς σου θ’ απολυθεί» της έλεγε. Δεν μίλησα ποτέ στον Κόλιν για εκείνο το βράδυ· άλλωστε κι εγώ είχα ενεργήσει πολλές φορές ασυνείδη­ τα υπό το βάρος της ερωτικής πικρίας και είχα και την υποψία ότι ο Κόλιν θα τιμωρούσε τον γιο του πολύ πε­ ρισσότερο απ’ ό,τι ήταν λογικό, μόνο και μόνο για να μας δείξει ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν γίνονταν ανε­ κτές. Κι έτσι, δεν ήταν οι απειλές απέναντι στην Έιμι αλλά ο εμπρησμός του γκαράζ που έκανε τον Κόλιν να βγει τελικά από τα ρούχα του. Αφού ο Μπραντ την είχε σκαπουλάρει με αναστολή της ποινής του και μια καθό­ λου ευκαταφρόνητη αποζημίωση στον κύριο Φέργκιου­ σον –από την τσέπη του μπαμπά φυσικά–, ο Κόλιν τον έβαλε σε κατ’ οίκον απομόνωση. Δύο μέρες αργότερα, ο Μπραντ την κοπάνησε για την πόλη με τη μηχανή που του είχε κάνει δώρο ο πατέρας του για τα δέκατα όγδοα γενέθλιά του. Πήρε μαζί του ένα σωρό μετρητά από το χρηματοκιβώτιο του πατέρα του και τα κλειδιά ενός διαμερίσματος που είχαν στο Νταουντάουν. «Τουλάχιστον ξέρω πού βρίσκεται» αναστέναξε ο Κόλιν όταν τρώγαμε πρωινό. Τρεις μήνες αργότερα, ο Κόλιν μού είπε ότι η αστυ­ νομία τον πληροφόρησε ότι το διαμέρισμα είχε κατα­ στραφεί ολοσχερώς σε μια από τις πολλές πυρκαγιές