Το νησί των αρουραίων: Ιστορίες

25 Τ Ο Ν Η Σ Ι Τ Ω Ν Α Ρ Ο Υ Ρ Α Ι Ω Ν είχα καταλάβει ότι ήταν έτοιμος να με απολύσει. Το ξέρω γιατί είχα αναγνωρίσει εκείνο το σκοτάδι στο βλέμ­ μα του που είχε από παιδί κάθε φορά που δεν γινόταν το δικό του. Μέχρι που γινόταν. Kαι αυτό ακριβώς πίστευα ότι είχε κληρονομήσει ο Μπραντ. Ότι μπορείς να εξαναγκάσεις τους άλλους να κάνουν αυτό που θες μέσω της βίας, των απειλών και της ωμής δύναμης – φτάνει να αφήσεις στην άκρη τις αναστολές σου. Έτσι, έβαλε τους αδελφούς Γουίνστον, από το γειτονικό σπίτι, να βάλουν φωτιά στο παλιό γκα­ ράζ του Φέργκιουσον: γιατί, αν δεν το έκαναν –εξήγησαν τα αδέλφια κατά τη διάρκεια της ανάκρισής τους από την αστυνομία αργότερα–, θα έκαιγε το δικό τους σπίτι την ώρα που θα κοιμόντουσαν. Το ότι ο Μπραντ ήταν ένα αγόρι έρμαιο στα συναι­ σθήματά του φάνηκε και από τον απέλπιδα τρόπο που φλέρταρε την κόρη μου, την Έιμι. Ήταν ερωτευμένος μαζί της από τότε που ήταν πιτσιρίκια, αλλά αντί αυτό να του περάσει μεγαλώνοντας, όπως γίνεται συνήθως, ο έρωτάς του μεγάλωνε κάθε καλοκαίρι που συναντιόμα­ σταν στις διακοπές. Φυσικά μπορεί να έφταιγε και το ότι η Έιμι ομόρφαινε ακόμα περισσότερο καθώς μεγά­ λωνε, αλλά ίσως και το γεγονός ότι τα αισθήματα δεν ήταν αμοιβαία: το ότι τον απέρριπτε ξανά και ξανά έμοιαζε να τον ενθαρρύνει. Γιατί ένιωθε ξεκάθαρα ότι είχε δικαιώματα επάνω της. Ένα βράδυ ξύπνησα από τη φωνή του Μπραντ στον