Το νησί των αρουραίων: Ιστορίες

24 Τ Ο Ν Η Σ Ι Τ Ω Ν Α Ρ Ο Υ Ρ Α Ι Ω Ν Όταν ο Μπραντ επέστρεψε σπίτι του εκείνο το καλο­ καίρι, ήταν ο απόλυτος loser. Δεν μπορούσα παρά να τον λυπηθώ. Οι οικογένειές μας έκαναν μαζί διακοπές στο βουνό, σε ένα τεράστιο διώροφο σαλέ. Για πολλά χρόνια το νοικιάζαμε μαζί, μοιράζοντας τα έξοδα μισά μισά, αλλά κάποια στιγμή ο Κόλιν αποφάσισε να το αγοράσει. Πατέρας και γιος δεν τα πήγαιναν καλά, και αυτό δυ­ σκόλευε ακόμα περισσότερο τη συνύπαρξη του Μπραντ με τους υπόλοιπους. Γιατί ο Μπραντ δεν ήταν κανένα αγόρι χωρίς συναισθήματα, το αντίθετο: ίσα ίσα που ήταν υπερβολικά συναισθηματικός. Λάτρευε και θαύμαζε τον πατέρα του. Αυτό συνέβαινε ανέκαθεν και ήταν ξεκά­ θαρο σε όλους. Ακόμα πιο ξεκάθαρο ήταν το πόσο αγα­ πούσε ο πατέρας τον γιο. Και τώρα τα συναισθήματα του Μπραντ ταλαντεύονταν μεταξύ απελπισίας, οργής, απαθούς αδιαφορίας και επιθετικότητας απέναντι σε οποιονδήποτε δεν έκανε το δικό του, είτε ήταν η οικογέ­ νειά του είτε η δική μας είτε μέλος του προσωπικού του οικήματος. Τότε ήταν που ανακάλυψα την άλλη πλευρά του Κόλιν μέσα στον Μπραντ, το πρόσωπο που εμφανί­ στηκε όταν ο σαγηνευτικός ενθουσιασμός και η ευφυΐα του πατρός αποτύγχαναν να πείσουν τους ανθρώπους: τον απειλητικό Κόλιν, που μπορούσε σε μια στιγμή πα­ ρόρμησης να εξαγοράσει έναν μικρό αλλά ενοχλητικό ανταγωνιστή, να εκκαθαρίσει κατόπιν την εταιρεία του και να στείλει το σύνολο των εργαζομένων στην ανεργία. Όταν, μια δυο φορές, είχα σταματήσει τα σχέδια του Κόλιν για νομικούς λόγους, είχε θυμώσει τόσο πολύ, που